Çakal Goro İle Sincap Meto

Çakallar istasyonundan yolcularını alan tren hareket etmişti Trenin düdüğünü sincap son kez çaldı ve tren maymunlar ormanına doğru yol almaya başladı Çakalların başkanı Goro buraya bir tren hattı yapılması fikrini ortaya attığında maymunların sert tepkisiyle karşılaşmıştı Fakat Goro kuru gürültüye pabuç bırakan cinslerden değildi Projesini gözden geçirdikten sonra Ormanlar Kralı aslanın huzuruna çıkarak yapmak istediklerini anlattı Hazırladığı planın taslaklarını gösterdi Bunun üzerine aslan bir haberci göndererek maymunların dört temsilci yollamalarını istedi Temsilciler Goro’yu dinleyince neden daha önce bu projeye karşı çıktıklarını anlayamadılar Öyle ya, maymunların tüketmediği sebze ve meyveler çürüyüp, ziyan oluyordu Çürümüş sebze ve meyvelerin kokusu bazı zamanlar öylesine çekilmez oluyordu ki, maymunlar, ağaçların üst dallarına tırmanarak bu pis kokunun etkisinden kurtulmaya çalışıyorlardı Proje sayesinde ihtiyaç fazlası sebze ve meyveler satılıp, kazanç sağlanacak ve koku sorunu çözümlenecekti Bundan daha güzel ne olabilirdi ki?

Ormanlar Kralı aslanın başyardımcısı kara panter toplantı dağıldıktan sonra kendini saraydan dışarı zor attı Toplantı yapılırken kıskançlık duyguları içini kemirmişti Bu Goro ne çekilmez bir çakaldı Konuştukça açılmış, projesini anlatmış, herkesi ikna etmeyi başarmıştı Kral aslan ise, ağzı açık dinlemişti Goro’yu ve ona hayranlığını söylemekten geri kalmamıştı Eğer tren hattı kurulursa kral aslanın Goro’ya olan hayranlığı artacak ve belki de başyardımcısı yapacaktı Hemen gidip eski dostu boz ayıyı bulmalıydı ve bu projeyi engellemeliydi Bunun başka çıkar yolu yoktu

Kara panter boz ayıyı mağarasında buldu, olanları anlattı ve yardım etmesini istedi Fakat boz ayı kara panterle aynı görüşte değildi Projenin pek çok orman hayvanına faydası büyük olacaktı Kendisi de mağarasının önünde sergi kurup armut satacaktı Hem ne biliyordu ki, kral aslanın Goro’yu başyardımcısı yapacağını? Kara panter boz ayının yanından ayrılırken kuş gibi hafiflediğini hissetti Sanki sırtında yükle gelmişti ve yükü mağarada bırakmış gidiyordu

Tren hattının ulaşıma açılması altı ay sürmüştü Daha sonra tren törenle maymunlar ormanına doğru yola çıkmıştı Goro, trenin makinisti sincap Meto’nun yanına gelerek:

“ Vay Meto, nasılsın? Nasıl gidiyor tren? “ diye sordu

Meto:

“ İyiyim, sağ ol ” dedi, gülümsedi “ Tren tıkır tıkır gidiyor”

“ Meto, sence kötü mü ettik tren hattını kurmakla? “

“ Bak şimdi Sana kötü ettin diyen oldu mu? Tabii ki, iyi ettin Çakallar birbirleriyle hırlaşmaktan, maymunlar birbirleriyle didişmekten kurtuldu Tren hattı sayesinde pek çok orman hayvanı iş sahibi oldu “

“ Meto, şu derin vadideki ırmağın nasıl hızla akıp gittiğini görüyorsun değil mi? “

“ Evet, görüyorum Ne olmuş yani akıp gidiyor işte? “

“ Akıyor, akıyor da boşa akıyor “

“ Ne yapacak yani doluya mı akacak? “

“ Tabii doluya akacak Bak tam şuraya bir baraj yapılsa ovaya akan su kontrol altına alınır, yağmur mevsiminde her yanı su basmaz Ayrıca elektrik elde edersin Ormanı lambalarla donatırsın, orman ışıl ışıl olur Geceleri ormanlılar birbirini yiyor, ortalık aydınlanınca katliam yavaşlar Bazı hayvanların neslinin tükenmekte olduğunu sen de biliyorsun Hani senin sincap arkadaşların? Birkaç yıl önceye kadar yüzlerceydiniz, şimdi kaç tane kaldınız? Tavşan doluydu, kuş doluydu buralar, hani şimdi neredeler? Yazık değil miydi onlara? Ne idealler, ne umutlar, ne ümitler kaplanların, kurtların kana susamış katil dişlerine ve yılanların pis ağızlarına, dipsiz midelerine kurban gitti İşte ben bu kötü gidişe dur diyeceğim Tren işi ormanlılara sevgiyi aşıladı, baraj işi sevmeyi öğretecek Muhakkak ki gerisi gelecek, ama bunu sana söylemek için çok erken Sen kafa yapın almasa da yanlış desen de bütün söylediklerimin doğru olduğunu kabul etmeye çalış “

“ Kafa yapım almasa da doğru olarak kabul etmeye çalışıyorum işte “

“ Bravo Meto, çak elden Tren işinde olduğu gibi baraj işinde de beraberiz değil mi? “

“ Sen hep başkalarına yararlı olabilmek amacını güttüğün sürece daima yanındayım “

Goro, hazır olduğuna inandığı an harekete geçti Baraj yapımı pek çok ormanlıya iş imkânı sağladı Sponsor yine Goro’ydu O, tren işinden kazandığını barajın yapımına harcıyordu Baraj üç yıl süren yorucu bir uğraş sonunda tamamlandı Goro önüne çıkarılan engelleri zorlukla aşmasını bildi Yırtıcı hayvanlar yüreği sevgiyle çarpan Goro’yu parçalamak için bir araya geldiler Nefretle, kinle üstüne gittiler Goro bunlara şiddetle karşı koydu Barajın yapımından vazgeçmek istediği zamanlar oldu, ama vazgeçmedi ve barajın yapımını bitirdi Orman şimdi geceleri ışıl ışıl…Katliamlar azalmış durumda ve tamamen bitmesi için ne yapması lazım geldiğini düşünüyor, Goro:

“ Yakın bir gelecekte sevgi çiçekleri yeşerecektir ormanda ve her şey çok daha güzel olacak Ben buna inanıyorum “ diyor

Yazan: Serdar Yıldırım