Cenazeme Bekliyorum Seni

Biliyorum, hiç beklemiyordun bu daveti


Birden geliverdi değil mi


“Daha dün konuşmuştuk ama” diyorsun


“Ama nasıl olur!”lar çekip çekiştiriyor iki yakanı


“Hiç beklenmedik bir ölüm!” bu, değil mi?


“Vakitsiz”


“Erken!” “


Sürpriz!”


İşine ara vereceksin bugün


Neşeni kaçırdım biliyorum


Kocaman bir pürüz gibi duruverdim karşında


Hızını kestim hayatının


Dahası, üzerine alındın


Ölüm bize de yaklaşırmış dedin


Ölmesi kanıksanmış, öleceği gelmiş bir yaştayız artık


Ölmüş olmasına şaşırılmayan bir adamım


Bir baksana, ne değişti ki dünyada, ben eksildim diye


Köprüde trafik akıyor hâlâ


Ben öldüm diye şeritleri eksilmedi ya yolların


Ben öldüm bu defa


Hayret, şimdiye kadar hep başkalarıydı ölen


Gitsem de gitmesen de farketmez bir cenaze olurdu camilerden birinin avlusunda


Belki bir kalabalık çıkagelirdi önüme


“Ölen biri çıkar bu şehirde her gün!” diye kanıksadığım


Adını bile sormaya zahmet etmediğin


Eksilenin kim olduğuna aldırış etmediğin


Gitti diye üzülmediğin birinin cenazesi işte


Aynı manzara, aynı tabut, aynı üzgün yüzler


Aynı güneş gözlükleri


Sıradan bir cenaze yani


Ama bu cenazeye mutlaka gitmeliyim


Seni bilmem ama beni bekliyorlar


Ayıp olur, çok ayıp


Davetlilerin yüzüne bakamam sonra


Dediği gibi şairin, bir musallalık saltanatım bu benim


Başroldeyim


Toprağa konulacak adam rolü benim


Ardından ağlanılacak adamı ben oynayacağım


Hiç itirazsız karanlığa uzanmak bana düştü bu defa


Üzerine toprak atılan adamı


Bir toprak yığının altında yüzü erimeye terkedilen adamı


Hüzünlerin müsebbibi olacak adamı


Ayakkabısının kendisini bekleyeceği adamı


Elbiseleri evden çıkarılacak adamı


Yatağı boş kalacak adamı


Akşam eve dönmeyecek adamı


Eve dönmesi beklenmeyecek adamı


Sofrada yeri boş duracak adamı


Adı telefon rehberinden silinecek adamı


Şehrin dudaklarından yarım ağız çıkmış bir hece gibi önemsizleşecek adamı


Sevinçlerin ortasına en fazla bir hıçkırık gibi sokulsa bile hatıranın evinden hemen kapı dışarı edilecek adamı


Resmine bakıp bakıp da ağlanacak adamı belki


“Adı neydi Hani şunu yapardı ya!” diye yokluğu normal bilinecek adamı


Soluk bir resimde mahzun bir tebessümün ardında aşklarını saklayan, susturan adamı


Ben oynuyorum bugün


Sahnedeyim