Ayrılık Sanatı

Ayrılık Sonatı

İçimi titreten bir hüzzam makam tadındayken sevdan
Ayrılığın kokusunu çekmekte şimdilerde yüreğim

Neden’siz niçin’siz
Ayrılık tadında bir türkü
Ama bestesiz

Kulağıma çalınan hüzünlü nağmeler eşliğinde
Güneşin son ışıkları dansediyor sardunyalarımın yapraklarında

Söylesene sevgili
Hangi akşamın dönülmez ufkundasın
Hangi hüzzam eserin notalarına sakladın kendini
Yoruldum yüreğime düşen nağmelerde aramaktan seni
Oysaki bir çiğdin gözlerimden gönlüme düşen

Peki ya, kanarken ruhum nerdeydin?
Hangi hazanın dalından kopan yaprak oldun
Hangi kar tanesinde barındırdın sevdanı ki
Bu kadar çabuk eriyip gittim ellerinde

Kaç zaman oldu gecelere masumiyetimi teslim edişim
Kaç sabahtır cinnet akşamlarından kalmayım
Gözlerimi her sensizliğe açışımda
Aynı isyanlar dilimde,
Ama her seferinde sevdan yine yüreğimde

Çık git dedim beynimden
Vazgeçmedin her seferinde yüreğime ebelenmekten

Git dedim
Gelme dedim
Dinlemedin

Yokum dedim
Toprak oldum dedim
Görmedin

Susuşuma sustun
Kaçışıma kaçtın

Söylesene sevgili
Neden yok oluşumlarımda, yok olmadın?

Aşk ölümdür bedene
Aşk ihanettir hayata
Aşk acıtır ruhları
Aşk bilmecedir yüreklere

Yine gece Yine dolunayCinnet akşamlarından kalma yok oluşuma, bir parça ay ışığı senfonisi bestelemekte yüreğim

paylaşım için soğal