Babayiğit İle Ay Parçası

Bir babayiğit ki, ama ne babayiğit: Bir sekseni geçen boyu, oldukça kaslı vücudu, güçlü kolları, anadan sürmeli gözleri Tam bir Anadolu delikanlısı

Köylü çocuğuydu ama kendi köyünde pek eğlenmez, gezerdi Bazen yürüyerek giderdi, bazen atla giderdi Başka köylere giderdi, kasabalara giderdi, şehirlere giderdi Gittiği yerlerde, yolun orta yerinden, sol eli cebinde, biçimlice yürürdü: Başı dik, alnı açık, göğüs ilerde

Okuma-yazma bilirdi Köyünde okul yoktu ama gittiği kasaba ve şehirlerde orada bir harf, burada iki harf derken, epey bir ilerleme sağlamış, önce yazmayı, sonra okumayı öğrenmişti Yazma öğrenmeden okuma öğrenilemezdi Yazısı pek güzeldi Harfleri birbiri peşi sıra inci gibi dizer, sanki sanırsın yürüyüşe çıkmış asker bunlar

Savaşı sevmezdi Tam bir barış taraftarıydı Ne zaman elinde davul bir tellal görse ( Padişahın fermanıdır Urumeliye sefere çıkılacak, asker toplansın ) dendiğini duysa, ortadan kaybolurdu Dağ-taş gezerdi Her ne için olursa olsun, insanların birbirine düşman edilip, savaştırılmalarına karşıydı Dili, milliyeti ayrı diye neden insanlar birbirini öldürürdü, aklı almazdı

İnsanlara yardım ederdi Bilmem ne köyünün, bilmem ne adındaki ağası, köylüyü mü eziyordu, haksızlık mı yapıyordu O köylü güvercinin kanadıyla bir haber uçursa, hemen ertesi gün, ağanın konağındaydı Tatlı diliyle, güler yüzüyle ağayı ikna eder, söz alırdı Artık o ağa, Babayiğit'in, dünya-ahiret kardeşiydi Onuruna konakta eğlenceler tertiplenir, ziyafetler verilirdi Sonraki zamanlarda da Babayiğit arada bir ağanın konağına uğrar, sohbet ederlerdi

Ay Parçası Ayın ondördü gibi güzel O kız ki, güzel doğmuş, büyüdükçe daha da güzelleşmiş Kendinden emin konuşması, kaçamak bakışlarıyla dünya güzeli

Babayiğit'in yolu Ay Parçası'nın köyüne düşmüştü İkisi, köy meydanında karşılaşınca olan oldu: Babayiğit’in göğsünün sol tarafında bir volkan patlamıştı Alevli lavlar damarlarından vücuduna yayıldıkça, Babayiğit'e ani bir titreme gelmişti Ay Parçası da Babayiğit'ten farklı bir durumda değildi İlk görüşte aşk buydu işte Birbirlerine sevdalanmışlardı

Günler günleri kovaladı Babayiğit ile Ay Parçası, dağda, bayırda sık sık buluşuyor, konuşup, koklaşıyorlardı Birbirlerinden ayrılmayacaklarını söyleyip, evlenmek istiyorlardı Ailelerine durumu açtıklarında, Ay Parçası'nın babası, zengindi ama iyi niyetliydi Olur, demişti Babayiğit'in babası ise, fakirdi ama kötü niyetliydi Olmaz, demişti Ben zengin kızını gelin istemem Biz fakiriz, fakir oğlana, fakir kız yakışır Davul dengi dengine, oğlumu vermem zengine Zenginin parası çoktur, sevdası yoktur

Babayiğit yalvardı, ağladı ama babasını sözünden döndürmesi ne mümkün Bu duruma sinirlenen zalim baba, evin samanlığına oğlunu zincirle bağladı Hemen oracıkta oğlunun göğsünü kızgın demirle dağladı Babayiğit'in feryatlarına yer-gök ağladı

Duyanlar, duymayanlara söyledi
Ay Parçası o anda köydeydi
Gece yarısı atına atladı
Gidip Babayiğit'i kurtardı
Köyüne geri dönmedi
Atını dağlara vurdu

Zalim baba tek başına
Takmış dört serseri peşine
Gidip Ay Parçası'nın köyüne
Kurşun sıkmış onun soyuna

Ay Parçası öksüz kaldı
Babayiğit'le uzaklara kaçtı
Evlendi başına taç taktı
On çocukla neşe saçtı

SON