Yüzün Ne Kadar Solmuş Böyle

I
Bakma gözlerime artık Yüzünü çevir, güneşe bak, gökyüzünü izle ve kuşları Bulutların peşinden uzayıp gitsin bakışların Gözlerime bakma artık Yaşamak böylesi zamanlarda sancıya dönüşür gitgide Yaşamak, boğazıma düğümlenen bir sözcük gibi Bir türlü tamamlanamayan bir cümle gibi

Yüzün ne kadar solmuş böyle?
Henüz ölmüş bir kadının gözlerini andırıyor gözlerin Sana şarkılar söyleyebilirdim belki O liman kentinin arsız gecelerinden de bahsedebilirdim Yüzümüz kızarırdı bir süre sonra Sana Ortadoğu aşklarından kalma temiz sözcüklerden söz edebilirdim Fakat yorgun görünüyorsun Ve gözlerine de bakacak cesaretim yok

Ölüm nasıl bir aşktır senin sokaklarında? Hangi kapıyı çalsam o çıkıyor karşıma Sz vermiş gibi aceleci, yetişmek için koşaradım gidiyorsun Biraz daha kalsaydın eğer, sana bir prensesin elleriyle oyaladığı mendilin hikayesini anlatırdım Ölen bir savaşçının koynunda gizlediği… nereden aldığı beli olman bir prenses mendilinin kanlı biten hazin öyküsünden bahsederdim Adı bilinmeyen bir savaşçının koynundan çıkan bir aşk öyküsünden Fakat oldukça bitkin görünüyorsun

Babana bir bak göz ucuyla da olsa
Babana bir kez olsun bakıver
Babalar kızlarını gece vakti severler Babalar kızlarını herkes ortadan çekildiğinde severler Babalar kızlarını, ortalıkta kimseler kalmadığında, şimşekler çakıp ortalığa korku yayıldığında severler Bir kez olsun aç gözlerini ve kapı eşiğinde oturan o adama bir bak

Yüzün ne kadar solmuş böyle?
Her sabah ölüme doğuyor incecik vücudun Her sabah eksiltiyorsun hayatı Nefesin yavaşlıyor her geçen gün ve hayat ağır bir besteye dönüşüyor Her nefeste yaşlı bir kadının ağıtı doluşuyor odaya Sana mektuplar okuyabilirdim Eski aşkların hüznü yayılabilirdi ortalığa Sonra sobanın üzerine koyduğumuz portakal kabuklarının kokusu, alır götürürdü geride kalan ne varsa Geceye yaklaştığında, bir denizin kıyısına bırakabilirdik omzumuzu ağrıtan ne varsa Eskimiş aşkların mezarlığına dönerdi sahil

Oysa şimdi çok yorgun görünüyordun
Benim gözlerime bakma lütfen
Söylenebilecek her şey uçup gitti aklımdan
Yaşamak bir utancın kıyısına düşünce, ortalığa saçıldı tüm sözcükler
Solgun bir yüzün aynasına bakmak zordur elbette Bir genç kızın hayallerinde ölmek bir sabah erkenden Yarım kalmış aşkların cehennemi yakar hepimizi Bir ölümün gösterisinde, ön sıralarda yer kapma garipliği üzerimizdeki
Gözlerime bakma artık
Bir utancın gölgesinden başka hiçbir şey yok
Ve sen yine solgun görünüyorsun
Bir kez olsun gözlerini çevir ve eşikte duran babana bak

II
-Bir şeyler yedi mi?
-Hayır
-Tedaviyi kabul etmiyor hala?
-İstemediğini söyledi
-Ne olcak şimdi?
-Sanırım…

III
“ ölüm oruçlarının bugünkü kurbanı on dokuz yaşındaki bir genç kız…”

çok güsel bi yazıı olmuş teşekkürler