Hz.Ömer Ve Davacı 3 Genç

Halifeliği döneminde Hazreti Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler Derler ki: "Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü Ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin"

Bu söz üzerine Hazreti Ömer suçlanan gence dönerek: "Söyledikleri doğru mu?" diye sorar

Suçlanan genç der ki: "Evet, doğru "

Bu söz üzerine Hazreti Ömer "Anlat bakalım nasıl oldu? " diye sorar

Bunun üzerine genç anlatmaya başlar, der ki: "Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanım; ailemle beraber gezmeye çıktık, kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi Affedersiniz hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki dönen bir defa daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparıp yemesine engel olamadım Arkadaşların babası içerden hışımla çıktı, atıma bir taş attı atım oracıkta öldü Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım, babası öldü Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret" dedi

Bu söz üzerine Hazreti Ömer, "Söyleyecek bir şey yok, bu suçun cezası idam Cana can! Madem suçunu da kabul ettin!" dedi

Bu sözden sonra delikanlı söz alarak: "Efendim bir özrüm var" diyerek konuşmaya başladı, "Ben memleketinde zengin bir insanım, babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah (celle celaluhu) indinde sorumlu olursunuz, bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün içinde yerime birini bulurum" der

 Hazreti Ömer dayanamaz der ki: "Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?!"

Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar, der ki: "Bu zat benim yerime kalır" O zat Hazreti Peygamber Efendimizin (sallallahu aleyhi ve sellem) en iyi arkadaşlarından daha yaşarken cennetle müjdelenen Amr ibn-i As?tan başkası değildir

Hazreti Ömer, Amr?a dönerek, "Ey Amr, delikanlıyı duydun" der

O yüce sahabi "Evet, ben kefilim" der ve genç adam serbest bırakılır

Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur Medine?nin ileri gelenleri Hazreti Ömer?e çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr ibn-i As?a verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve "Babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz" derler

Hazreti Ömer kendinden beklenen cevabı verir, der ki: "Bu kefil babam olsa fark etmez, cezayı infaz ederim"

Hazreti Amr ibn-i As ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki: "Biz de sözümün arkasındayız"

Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür Hazreti Ömer gence dönerek der ki: ?Evladım gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı, neden geldin?"

Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz insanı için pek de önemli olmayan) "Ahde vefasızlık etti, demeyesiniz diye geldim" der

Hazreti Ömer başını bu defa çevirir ve Amr ibn-i As?a der ki: "Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun, nasıl oldu onun yerine kefil oldun"

Amr ibn-i As -Allah kendisinden ebediyyen razı olsun- vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir: "Bu kadar insanın içerisinden beni seçti ?İnsanlık öldü!? dedirtmemek için kabul ettim" der

Sıra gençlere gelir, derler ki: "Biz bu davadan vazgeçiyoruz"

Bu sözün üzerine Hazreti Ömer: "Ne oldu, biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da vazgeçiyorsunuz?" der

Gençlerin cevabı da dehşetlidir: "Merhametli insan kalmadı!" demeyesiniz diye