Ufuk

Sevmek ve sevilmekten gaye O’ymuş meğer,
İç içe aşk ve hicran;
Seven gönül tıpkı bir buhurdanlık gibi tüter,
Aşk ateşiyle her an,
Uzat elini Ey Dost ruhum sevgine muhtaç!
Sensin derdime derman!
Hasretle yananlara vuslat yollarını aç!
Kalksın hicap aradan!
Kahr u lütfun gönlümde her zaman bir nevbahâr
Camın yoluna kurban!
Her yerde ağın âşikâr, rûhum sana şikâr…
Olsun katlime ferman!
Gerçi cürmüm çok ama, gönlüm müptelâ Sana;
Ben bir muhtâc-ı ihsan…
İnayetinle tut kalbimi kendinden yana!
Ey gönlümü Yaratan!
Nefsim mavi, mor, pembe renklerle geceliyor,
Her halim Sana ayân
Ve duygularım her zaman Sen’i heceliyor,
Yoktur ilmine pinhân
Görsem şayet göreceğimi aklım dağılır,
Işığın mâh-ı tâbân
Hülyalarım rengini hep ufuktan alır,
Çağlar ruhumda ziyân
Hep kara yalnızlık soluklar Sensiz sineler,
Hicranla yanar vicdan
Nûrunıın lem‘asına cihan verilse değer,
Işığın bize bürhan
Seninle güneş gibi doğar hayatın sonıı,
Damlalar olur umman
Duyar ancak ufuk ötesi yaşayanlar bunu,
Bu ne büyük bir irfan!

alıntı