Tezhip Sanatı

Tezhip Sanatı

Tezhip sözcüğü, Arapça’da altınlamak anlamına gelir Genelde kağıt üzerine altın ve çeşitli renklerle yzılı ve basılı eserlerin dağılmadan saklanması, yapraklarının yıpranmasını önlemek için yapılan koruyucu sert kapaklara “Cilt” denmektedir Ffigürsüz olan süslemeler “Tezhip” olarak adlandırılır

Tezhip en çok el yazması kitaplarda kullanılmakla birlikte tek levha halindeki yazıların çevresinin de tezhiplendiği görülür Bu süsleme, kitap içinde en çok baş sayfalarda kullanılmıştır Çok özen gösterilen kitaplarda baştaki iki sayfada yazıya ayrılan küçük bir bölümün dışında, tüm alanın tezhiple kaplandığı da görülür Özellikle Kur’an-ı Kerim’in ilk iki sayfasının bu tür bir süsleme ile doldurulması adeta bir kural haline gelmiştir Kur’an-ı Kerim’in dışındaki kitaplarda ise genellikle metnin başında tezhipli bir besmele bölümü koymak yeterli olmuştur Bu tür baş sayfalarda besmelenin zemini ve çerçevesi de tezhiplidir

Ayrıca çoğu kez yazının üst kısmında tezhipli bir tepelik bölümü yer alır Kitapta metin kısmından önce gelen bir ya da iki sayfa daha fazla tezhipli olabilir Bu tür sayfalarda genellikle yazı bulunmaz, figürsüz süsleme tüm sayfayı kaplar Ortasında yalnızca madalyon biçiminde bir süslemenin yer aldığı örnekler de vardır Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan Hünername’nin (H1524) zengin bir biçimde süslenmiş sayfasında cetvelle çevrili, yazı yazmaya ayrılmış bölümün ortasında “şemse” denilen oval bir madalyon yer almaktadır Ayrıca köşelikler ve zengin bir çerçeve de düzenlemeyi tamamlamıştır Bunların dışındaki alan çoğunlukla boı bırakılırdı Bu örnekte ise ebru denen mermer taklidi süsleme ve bunun üstüne serpilmiş altın yani zerefşan bulunmaktadır

Bazen ilk sayfada bir çiçek ya da çiçek buketi yer alır Bu, özellikle 18 yüzyıl ve sonrasında kullanılmış bir yöntemdir Çiçekler, dönemine göre az ya da çok natüralist işlenmiş olabilir En sık kullanılan çiçek ise güldür İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi’nde bulunan yazmada (A5668) ise oldukça stilize işlenmiş bir zerrinin karışlıklı iki sayfada simetrik olarak yer aldığı görülür

Kitabı tanıtıcı ve kimin için yazıldığını belirten bilgiler de tezhipli madalyonlar içinde yer alabilir Bu tür sayfalara “Zahriye”, bu amaçla yapılan süslemeye ise zahriye tezhibi denir

Kur’an-ı Kerim en çok tezhiplenen kitaptır Kur’an yazmanın ve süslemenin sevap sayılmasının bunda büyük etkisi vardır Özel önem verilmiş pek çok örnekte baştaki ilk iki sayfanın tamamının yanı sıra sure başlıkları da tezhiplenmiştir Surenin adının belirtildiği yazı ise, farklı bir renkle örneğin beyaz ya da altınla yazılır ve bu yolla normal metinden ayrılır Yazıdan arta kalan bölümde ise dönem üslubunun gereği olan süslemeler yer alır

Hattatın adını veren sayfaya ise “Ketebe sayfası” denir Bu sayfada çoğu kez kitabın hattat tarafından kopya ediliş tarihi de vardır Ketebe, tam sayfada yer aldığı gibi, yalnızca bir bölümde de bulunabilir Topkapı Sarayı Kütüphanesi’ndeki Kur’an’ın (EH148) ketebe sayfasında hattatın adı dekoratif bir çerçeve içine beyaz renkle yazılmıştır Bu, 16 yüzyılın ünlü hattatlarından Amasyalı şeyh Hamdullah’ın ketebesidir

Sayfa tam dolmadan metin kısmı bittiği zaman kalan boıluk, tezhipli bir madalyon ya da başka bir süsleme ile doldurulur Sık rastlanan başka bir yöntem ise satırların gitgide daha kısa yazılması ve yazının üçgen biçiminde bitmesidir Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan Kur’an’da (EH70) ise değişik bir yol izlenmiştir Bu örnekte son satırlar ketebe ve tarihe ayrılmış, tezhip ise altta kare bir çerçeve içinde yer almıştır

Kur’an-ı Kerim’de ayet sonlarındaki noktalar yani duraklar da belirtilmiştir Bu duraklar çoğu kez tezhiple süslenmiştir Erken ve klasik dönemlerde yalın olan duraklar, 18 yüzyıldan başlayarak daha özenli bir hal almıştır Sanatçı, bu küçük madalyonlarda geniş hayal gücünü ve yaratma zenginliğini sergileme fırsatı bulmuşturTezhip niteliğinde süsleme kitabın hemen her yerinde bulunabilir Çok özenli bazı örneklerde sayfaları korumak için yerleştirilen ince kağıtlarda bile altınla yapılmış süslemelere rastlanır

Kitap sayfalarının yanı sıra duvara asılmak için hazırlanan levhalarda da tezhip kullanılmıştır Hilye-i şerifler, hattat diploması niteliğindeki yazılar da bu grupta toplanabilir Bu tür levhalarda yazı arasında kalan boıluklar çeşitli biçimlerde tezhiplenir Giderek, düzenlemenin tümü de tezhipli bir çerçeve içine alınır Ferman ve tuğralar da tezhiplenmiş yazılı örnekler arasında yer alırlar

Klasik bir tezhip, altın ya da lacivert zemin üzerine rumi veya çiçek bezemelidir Ayrıca zenginleştirici yöntemler de kullanılmıştır Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan EH 308, 309, 311 nolu yazmalarda bu zenginleştirici yöntemlerden birine tanık olunur Sayfanın kenarındaki altın çerçeveli kısımda iğne arkası ile bastırılarak oluşturulan noktaların yüzeyden farklı bir biçimde parıldamasıyla değişik bir görüntü yaratılmıştır Tezhibin bittiği yerde ise kağıdın zemin rengine geçişi yumuşatmak için tığlar kullanılmıştır Bu ögenin ikinci bir tezhip sayılabilecek kadar yüklü örnekleri de vardır Tığ, genelde ince bir çizgi ve bunu zenginleştiren nokta, çizgi ya da küçük çiçeklerden oluşur Bazı yazmalarda tığların aşırı derecede abartıldığı da görülür

Bir tezhip türü de Halkâr’dır Bu sözcük, Farsça’da altınla süsleme anlamına gelmektedir Altının az ya da çok yoğun, ince ya da kalın çizgiler halinde kullanılması ile farklı renk etkileri yaratılabilir Genellikle az renk kullanılır ve yumuşak tonlar tercih edilir Klasik tezhip ile halkârın birlikte kullanıldığı örnekler de bulunmaktadır

Tezhiple birlikte kullanılan bir başka teknik ise sayfa yanlarında ya da yazı levhalarının çevresinde yer alan “Ebru”dur Ebru pek çok kişinin çocukluğunda denediği bir yöntemin gelişmiş biçimidir Boyalar bir sıvı üzerine yayılır ve daha sonra kağıt bu sıvıya değdirilerek soyut bir takım biçimler elde edilir Katığ ise daha az tanınmış bir tekniktir Bu teknikte, yazı ya da süsleme kağıdın oyulması ile elde edilir

Tezhibin ana malzemesi altındır Altın, varak yani ince yapraklar halinde kağıt arasında saklanır Bu tür altın doğrudan doğruya yapıştırılarak kullanılabilir Ama ince desenler için ezilerek kullanılır Bir pota içinde Arap zamkı ve su ile parmakla ezilir, daha sonra zamkın fazlasının alınabilmesi için suyla karıştırılır Altın zerrecikleri dibe oturunca üstteki suyun fazlası akıtılır Kalan az miktarda su ise tozdan korunmuş bir yerde kurumaya bırakılır Böylece altın, boya gibi fırça ile sürülebilecek bir malzeme haline gelir Yeşil altın ya da gümüş de renk etkileri elde etmek için yanyana kullanılabilir Ancak gümüş, kağıdın zamanla bozulmasına neden olur

Bir tezhibin hazırlanmasında izlenen klasik yol ıöyledir: ınce kağıt üzerine bir desenin tümü ya da yinelenen bölümlerinden yalnızca biri çizilir Deseni oluşturan çizgiler, birer milimetre kadar aralıkla iğne ile delinerek bir kalıp hazırlanır Bu kalıp, süslenecek yüzey üzerine yerleştirilir ınce kömür tozu dolu küçük bir torbacık, kalıp üstünde gezdirilir ve noktaların yüzeye geçmesi sağlanır Noktaların araları da ince kalemle birleştirilerek desen ana yüzeye geçirilir Boyama işlemine altınla başlanır Hafif jelatinli su ile sulandırılan altın, fırça ile sürülür Altının parlaması için de “Zermühre” denen bir alet kullanılır Bu, parlak yüzeyli bir taştır Bunun için genelde akik tercih edilir Bir sapa oturtulan bu taşın yüzeye sürülmesi ile altın parlak bir görünüm kazanır Daha sonra çok ince bir fırça kullanılarak konturlar çizilir Bu konturlara tahrir denir Konturların çizilmesiyle zemin renklerinin altın yüzeye akması bir derece de olsa önlenmiş olur Sonra sıra zemin kısımlarının renklendirilmesine gelir Zeminde genellikle lacivert kullanılır Bu bir ölçüde dönem üslubuna ve sanatçıya göre de değişir En sonunda renkli ayrıntılar eklenir, tığlar çekilir, zeminde serpme, nokta ya da tarama gibi son rötuşlar yapılır

Türk tezhip sanatının Anadolu Selçuklulardan başlayarak Osmanlılara kadar uzanan bir geçmişi vardır En erken tarihli örneklerden biri, bugün Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan 1131 tarihli bir Kur’an-ı Kerim sayfasıdır Sayfanın çerçevesi “Selçuklu geçmesi” denen örgülü bir bordürden oluşmuştur Bu çerçevenin içinde kalan bölüm ise geometrik madalyonlara bölünmüştür Geometrik madalyonların içinde ise beyaz kufî yazılar yer almaktadır Geometrik süsleme, geçme motifleri ve kufî yazının dekoratif kullanılışı Selçuklu tezhibinin karakteristik özellikleridir

Topkapı Sarayı Kütüphanesi’ndeki 13 yüzyıla ait Kur’an’da (B5) tarama niteliğindeki bir süsleme üzerinde çok dekoratif iri kufî yazı karışmıza çıkar Kufî yazı, oval bir madalyon içinde sure başlığında da kullanılmıştır Bu örnekte altınla çerçeveli yazı bölümünde ise gösterişli duraklar dikkati çekmektedir Selçuklu tezhibi için karakteristik olan bir durum da cedvel dışındaki yuvarlak madalyonlardır Birbirine bitişik iki kareden oluşan “Cedvel dışı gülü” de dönemin sevilen bir formudur Yine aynı yapıtın başlangıç sayfası tezhibinde ise geometrik süsleme egemendir Palmet, yarım palmet ve rumi motifleriyle zengin bir görünüm yaratılmıştır Burada Selçuklu dönemi süsleme sanatının temel elemanları olan geometrik süsleme ve yarım palmet motiflerinin bir arada kullanıldığı görülür

13 yüzyıldan çok sayıda tezhipli kitap kalmıştır ama hangilerinin Anadolu kökenli olduğunu söylemek pek mümkün değildir Topkapı Sarapı Kütüphanesi’ndeki Kur’an-ı Kerim (K357), Anadolu kökenli olduğu kesinlikle bilinen az sayıdaki örnekten biridir Baştaki tezhipli sayfada sure adının bulunduğu bölümün ve alt boıluğun tezhipli olduğu görülür Bu örnek, palmet, yarım palmet, rumiler ve altın zemin üzerinde sulu karmen kırmızısı gölgeleriyle tipik bir Anadolu Selçuklu yapıtıdır Topkapı Sarayı Kütüphanesi’ndeki 14 yüzyıla ait olduğu sanılan yazmanın (A577) baş sayfa tezhibinde ise Selçuklu sülüsü denilen tipte beyaz yazılar karışmıza çıkar Lacivert zemin ve canlı renklerle tüm sayfayı aralıksız kaplayan bu tezhip de dönemin tipik bir ürünüdür

15 yüzyılın ilk yarısından Osmanlılara ait pek az tezhipli örnek kalmıştır Bunlardan biri de Sultan IŞ Murad için yazıldığı bilinen, müzik konulu kitaptır Baştaki iki sayfada rumi ve küçük çiçekli tezhip tüm sayfayı kaplamaktadır Bu yapıt, klasik Osmanlı tezhiplerinin öncülerinden biridir Aynı kitabın bir başka sayfasında ise çeşitli tezhip düzenlemeleri bir araya getirilmiştir Yazı oval bir madalyon içine alınmış, tezhip için açık renk bir zemin tercih edilmiştir Rumilerin egemen olduğu süslemeyi, küçük çiçeklerin oluşturduğu zarif bir çerçeve sınırlamaktadır

Fatih Sultan Mehmed dönemi, birçok sanat dalında olduğu gibi, tezhipte de bir doruk noktasıdır Fatih için hazırlanan birçok yapıt, ağırbaşlı ve olgun bir üslup sunar Daha önceki dönemlerde Kur’an tezhipleri ön planda idi Oysa Fatih döneminde bilim ve sanatla ilgili telif ve tercüme pek çok yapıtla karışlaşılır Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan A3282 nolu yazmanın baş sayfasında yapıtın Fatih’in kitaplığına ait olduğunu belirten tuğralı mühür yer almaktadır Yine Fatih’in özel kitaplığı için hazırlanmış olan Süleymaniye Kütüphanesi’ndeki yazmanın (Damat ıbrahim Paşa 819) zahriye sayfasında Fatih için hazırlandığını belirten satırlar, ortada daire madalyon içinde yer almaktadır Bu örnek, sayfanın tümünü kaplayan tipik bir Fatih dönemi tezhibidir Topkapı Sarayı Kütüphanesi A2208 nolu Unmuzac’da ise Fatih dönemi için tipik bir başlık örneği görülmektedir Kufî besmele beyazla yazılmış olduğundan tezhibin içinde çok iyi belirmiştir Yazının zemininde kıvrık dallar, tepelik olarak da rumilerden geniş bir bordür yer almaktadır Tığların yalın oluşu ilginçtir Zaten genelde süslemede aşırıya kaçılmadığı görülür

16 yüzyıl, tezhip sanatında başka bir açıdan da doruk noktasıdır Bu dönemde metin kısmından önce gelen tam sayfa tezhipler çok zengin süslemelidir Zeminde lacivert rengin egemenliği azalmıştır Altın ve lacivert zemin hemen hemen dengededir Rumiler ve çiçekler yine gözde formlardır, ama işçilik aşırı derecede incelmiştir Yüzyılın başına ait olan bir Kur’an’ın (Topkapı Sarayı Küt H70/71) baş sayfasında süslemenin aşırı yüklü olduğu görülür Sanatçı burada ustalığını gösterme çabasına girişmiştir

16yüzyılda Kur’an-ı Kerim tezhipleri ön plandadır Çok önem verilen örneklerde yazıdan önce tezhipli iki sayfa bulunur Ama normal örnekler, metnin ilk iki sayfası ile başlar Bunlarda başlıklar ve geniş çerçeveler yazıyı adeta ikinci plana itmiştir 1523/24 tarihli, Kanuni için hazırlanmış olan ve bugün Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan Kur’an (EH58), altın zeminin ağırlık kazandığı klasik bir tezhip örneği sayılabilir Yapıtın zahriye sayfasında ise Kanuni için hazırlandığını belirten satırlar bir şemse içindedir Zemin renklerinin açık oluşu, genel görünüme bir hafiflik kazandırmaktadır Aynı yapıtın bir başka sayfasında da hattatın adı belirtilmiştir Tezhibi yapan ve müzehhip ya da nakkaş ünvanını taşıyan ustanın adı çok sık belirtilmez Bu örnek, şemsenin altındaki salbek denilen kısımda nakkaşın adının bulunmasıyla önem kazanır

Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan ve 1539/40 tarihli Guy-i Çevgân adlı yapıtın baş sayfasında ise yazı, kağıttan oymadır Çok zengin tezhibi aşırı süslü tığlar da desteklemektedirKalan boıluklar ise serpme altınla doldurularak yüklü bir süsleme oluşturulmuştur

Aynı kütüphaneye EH 307 no ile kayıtlı, 1579 tarihini taşıyan En’am-ı şerif’in baş sayfası ise oldukça yalındır Yalnızca başlık ve tepelik tezhiplenmiştir Oldukça farklı teknikteki bu örneklerde değişik bir yöntem kullanılmıştır Önce zemin renklendirilmiş, altın daha sonra sürülmüştür

Ünlü hattat Ahmet Karahisari’ye ait Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan Kur’an-ı Kerim’de (YY 999/EH 157) birbirinin eşi olan duraklar oldukça yalındır Ancak sayfa yanındaki güller ve sure başlıklarının çok zengin ve çeşitli olduğu görülür Sayfa yanındaki aşer gülleri, oval madalyon ve tığlardan oluşan üçlü düzenleme, yazılı kısmın yüksekliğini bile aşmaktadır

Sure başlığında 16 yüzyılın sevilen motiflerinden biri de Çin bulutu denen süsleme formudur Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan Kur’an’da (EH58) Çin bulutu küçük çiçeklerle birlikte kullanılmıştır Sayfa kenarındaki oval bir şemse biçimindeki hisib gülü, iki uçtan tığlarla uzatılmış durumdadır

Yine Ahmet Karahisari’ye ait, Topkapı Sarayı Kütüphanesi’ndeki Kur’an-ı Kerim’in (YY 999) tezhibi saray nakış atölyesinin ürünüdür Burada atölyeyi yöneten baş nakkaş Karamemi’nin getirdiği yeniliklerden biri görülür: Natüralist motifler süsleme sanatımıza girmeye başlamıştır Yazının sağ ve solundaki bahar açmış meyva dalları bu açıdan ilginç motiflerdir

Karamemi, Kanuni döneminin süsleme sanatına büyük etkisi olan bir sanatçıdır İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi’ne T 5467 no ile kayıtlı olan Kanuni’nin Muhibbi mahlası ile yazdığı Divan, dönemin başarılı örneklerinden biridir Bu yapıtın 1566 yılında tamamlanan nüshasının ilk sayfasında Hatai olarak adlandırılan geleneksel, stilize bitki motiflerinden oluşan güzel bir halkâr örneği görülmektedir Aynı yapıtın başka bir sayfasında ise natüralist motiflerin klasik tezhibe girmeye başladığı görülürTığlardaki laleler bu açıdan ilginçtir Bir başka sayfada da cedvel dışında Karamemi atölyesinin ürünü tipik bir halkâr örneği yer almaktadır Gül, karanfil, lale, sümbül türünden çiçekler natüralist üslubun habercileridir Sayfa içindeki tezhipli küçük bölümlerde ise farklı bir üslup dikkati çekmektedir Karamemi ve yönetimindeki saray nakış atölyesinin Osmanlı süsleme sanatına natüralizmi getirdiği bu örneklerden anlaşılmaktadır Karamemi’nin adının bulunduğu sayfada ise lale, Manisa lalesi, karanfil ve güllerle adeta bir bahçe görünümü yaratılmıştır Sanatçının adı, gül fidanının kök kısmında yer almaktadır

Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan Murakka Albüm’ün (EH 2327) 17 yüzyıl sonu ya da 18 yüzyıl başlarına ait olduğu sanılmaktadır Bu albümde yazının fazla boğulmadan süslenmiş olduğu dikkati çekmektedir Zaten bir yazının tezhiplenmesinde yazı-süsleme dengesinin kurulması, başarı ölçülerinin başlıcalarından biridir

18 yüzyıl tezhibinde çiçek önemli bir yer tutmaktadır Sayfanın ortasında oldukça natüralist buketler ve tek çiçekler bu dönemde sık sık görülmeye başlar Topkapı Sarayı Kütüphanesi’de bulunan Hizb el-Azam (M 418) adlı dua kitabında baştaki tam sayfa tezhibin zemini altındır Natüralist ve stilize motifler aynı düzenleme içinde kullanılmıştır 18 yüzyılda sayfa kenarındaki güller de natüralist birer küçük çiçek ya da bukete dönüşmüştür

Yine aynı kütüphaneye EH 55 no ile kayıtlı olan 1785 tarihli bir Kur’an-ı Kerim’in baş sayfası ise ilk bakışta klasik bir tezhibe benzemektedir Ancak dikkatle bakıldığında çiçeklerin egemen olmaya başladığı, rumi gibi klasik motiflerin önemini yitirdiği görülür Tığlarda bile çiçekler tercih edilmiştir Aynı yapıtın ilk sayfasında yer alan halkâr tekniğindeki gül goncasının doğaya yakın görünümü de ayrıca dikkate değer Bu dönemde özellikle dua kitaplarının ilk ya da son sayfalarında bu tür çiçek minyatürlerine oldukça sık rastlanmaktadır

19 yüzyılda Batılı akımlar, tüm sanat dallarında olduğu gibi süsleme sanatında da ağırlık kazanmıştır Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan 1862 tarihli Kur’an-ı Kerim’in baş sayfasında Rokoko üslubu görülür Altın zemin, iri yapraklar, stilize güller, iğne arkası ile yapılmış noktalarla Rokoko’ya özyü aşırı bir süsleme oluşturulmuştur

19 yüzyılın sonlarında ise ulusal akımlar yeniden sanatımıza girmiştir Topkapı Sarayı Kütüphanesi’nde bulunan ve baş sayfası klasik tutumla tezhiplenmiş olan Kur’an (MR 4) bu akımın izlerini taşır Ancak matbaanın yurdumuza girmesiyle birlikte tezhip yavaş yavaş önemini yitirmiştir Yine de özellikle dini kitaplar elle yazıldığından tezhip sanatı son zamanlara kadar varlığını sürdürmüştür