Dilimde “Ha”..

DİLİMDE “HA”

[size="4">[color="]“Ha”dan “Hay” oldu,[/size]
Yüce Mevla yâr oldu,
Ben önünde divan oldum
“Hay” dedim,
“Hayat” oldu
Birden bire Sen doldu âlem,
“Hay”dan gayrı bir “Hayat”
Sen oldu,
Ruhuma üflendin
-Bir nefesle-
Ve Ben var oldum

Necis bedende kirliydim,
Ellerim kirli, ayağım kirli
Velhasıl Ben büsbütün necistim
Zerreydim, topraktım,
Suya bulandım, çamur oldum
Yeryüzü bir mescitti, tertemizdi
Ben secdeden yoksun, necistim
“Ha” vardı, Ben yoktum
Özüme rahmet değdi,
Sevgi kanıma işledi,
Eğildi kulağıma bir nefes,
Sıcaklığı ensemde
Üflendin, Bana ruh oldun
“Ben”de bir Sen;
Sen ile Ben varoldum

Ellerim temiz, ayaklarım berrak şimdi,
Ellerim duada, ayaklarım yolunda
Sen varsın, Ben temiz şimdi

“Ha” oldu dilimde dua
Ellerim duada
Yüreğim dile geldi
-Evet, dedim, sorulana,
-Evet, dedim Sordurana
Sorgusuzca, itaat bilincinde
Madem “Ben”i Ben yapan Sen ruhumda,
Sen, Bana vuslat, Ben “O”na pervâne
Ve bir secde berraklığında kalbin,
Yüreğim tertemiz şimdi,
Kalbin yüreğimde

Ruh oldun Bana
Işık oldun
Sen geceye vurdun,
Ben kör oldum
Adıyla selamladım geceyi,
“Azim” O,
“Rahman” O,
“Rahim” O,
O “Müşfik”
Dokundu göz kapaklarıma,
Dilimde “Ha”
Sen oldu gece, dolunay soldu
Gözüne değdim,
Ve Ben aşık oldum

A Talip KOKTAŞ