10-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Önce Sen Gel Sevdiğim...Sonra Ölüm Gelsin......
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes
"Üşüme" diye seslenmeni isterdim Bir el olmanı isterdim, bir kol "Özledim" deyip sarılmanı
En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim Kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma
Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna, ağlasaydım doya doya
Geçerdi üşümesi yüreğimin, geçerdi üşümesi içimin, kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum
Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak, saçlarının kokusundan öpmek, içime çekmek ve serin soluğundan içmek, sana sarılmak, kucaklamak, uçmak isterdim?
Ama nafile, aramızdaki bütün yollar kapalı Bütün dallar kesik Yokluğun buz gibi soğuk
Üşüyorum
Yüreğim de donmuş sanki Gözlerimde
Ateşler içinde bedenim
Öyle bir üşüme ki, hiç bir şey ısıtmıyor artık Bütün uzuvlarım uyuşmuş Ezip geçiyor ruhumu acılar
Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde, ağrılı şiirler topluyorum gecelere
şimdi
Bilirim, sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda Ama ben üşüyorum
Yokluğun buz gibi soğuk
Yakacak bir şeyimde yok?
Ağlıyorum, buza dönüşüyor gözyaşlarım? Ağlıyorum, akıp gidiyor gözyaşlarım çağlayanlara? Bakakalıyorum ardından çaresiz?
Ah! bir el olsan dokunsan alnıma, okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle Geçerdi ağrısı başımın, geçerdi biliyorum
Bir gül olsaydın bahçemde, koklasaydım nefes nefes, çekseydim içime derin derin
Bir göz olup baksaydın gözlerime, çekip alsaydın içindeki hüznü
Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim, nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik, kapımdaki akasya
Susuyorum artık derin derin Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi
Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya, anlatmaya
anlaşılmaya
Oysa ne çok istiyorum, tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı, hicranımı bir tılsımla
Yüreğim kanrevan, dikenler acımasız, ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara, menzil uzak
Gel Yüreğim ol seher gülüm, her ölümümde bana yeniden hayat ver Elim ol, ayağım ol, canım ol
Gecem - gündüzüm ol
Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni, yeniden doğur umudumu
Her öldüğümde yeniden yarat ki, seni ne kadar
özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara, ne kadar çok sevdiğimi
Önce sen gel sevdiğim solmadan resimler, şiirler sislenmeden İslenmeden geceler Sonra ölüm gelsin
|
|
|