Cevap : Çocuk Masalları

KEDİ, GELİNCİK VE YAVRU TAVŞAN

Yavru tavşanındı bu saray
Bir sabah bayan gelincik
zaptetti onu hemencecik
Vay kurnaz, vay!
Ev sahibi evde bulunmadığından
kolay oldu bu iş pek kolay
O gün şafakla çıkıp gitmişti tavşan
Kırlar kekik kokuyordu, mis gibi kekik
Bizimki yiyip içip mahzenine döndüğü zaman
gelincik pencereye dayamıştı burnunu
Tavşan orda görünce onu:
"- Hey, bayan, dedi, çıkınız hemen
baba yadigarı evimden
Yoksa haber yollarım bütün farelere ben
Cevap verdi sivri burunlu türedi: "-Toprak onu ilk ele geçirenindir," dedi
Savaşılmaya değerdi doğrusu ya,
Tavşanın bile sürünerek girdiği yuva
"-Ne tuhaf iş, dedi gelincik, ne tuhaf iş
Burası bir krallık olsa bile,
Tapusunu şuna, buna,
hatta bana değil de filanca oğlu falanca
tavşana kim vermiş?"
Falanca tavşan söz açtı geleneklerden:
"- Ben, dedi, ben,
kanun kuvvetiyle sahibim bu yere
Burası babadan oğula kalır kanuna göre
Böylelikle filandan kaldı falana falandan da kaldı bana
Sanki 'ele ilk geçirmek' kanunu daha mı iyi?"
Gelincik dedi ki:
"-Uzatmayalım hikayeyi
Davamızı halletsin, gidip görelim de Samur'u"
Keşiş gibi inzivada yaşayan bir kediydi bu
Yüzü de gülerdi her zaman
Evliya gibi bir şey, yağlı, tüylü, şişman
Karışık işleri halletmekte de uzman
Teklifi kabul etti tavşan
İşte ikisi de kürklü beyin karşısındadır
"-Yaklaşın çocuklarım, yaklaşın, dedi Samur, Artık ihtiyarladık da
sağır oldum biraz sağır"
Yaklaştı ikisi de çekinmeden
Bizim sofu babalık da tam vaktinde doğruldu, attı iki pençesini hemen davacıları yutup aralarını buldu
İşte çok defa böyle hakemlik eder küçüklere büyükler

Yazan: Jean de La Fontaine
Çeviri: Nazım Hikmet
Adam Yayınları, Kasım 1991