Cevap : Hayko Cepkin

Onun Yanında Kendin Olamıyorsan O Aşk Değildir Ki

Atilla Aydoğdu'nun Hayko Cepkin ile röportajı

Hayko Cepkin’in bendeki imajının ne olduğunu onunla konuşurken fark ettim İlginçtir, hemen hemen aynı anda aynı isim çıktı ikimizin ağzından: Sean Penn Öfkeli, itiraz edici, takıntılı dışarıdan demir, içinden pamuk bir adam Zaten Hayko da çok seviyor; tanıdıklarında insanların ona dair düşüncelerinin alt-üst olmasını Ama ben ilk andan itibaren ‘içeriden’ görmüşüm galiba onu Aramızda geçenlerin diyalog mu, yoksa iki farklı ağızdan çıkan tek bir monolog mu olduğunu hatırlamıyorum

İlk albümün “Sakin Olman Lazım” tamamı evde yaptığın kayıtlardan oluşan bir çalışmaydı İkincisinde tek başına olmayacaksın, bu seni korkutuyor mu?

Ben ilk albümü evimdeki odamda, dört duvar arasında tek başına kaydettim Sonra EMI’a getirdim Akşamına Hakan Kurşun aradı beni Albümü yeniden kaydedeceğimiz düşünürken Hakan Ağabey bu albümün “olduğu gibi” yayınlanması gerektiği konusunda beni ikna etti İkinci albüm beni korkutmuyor İlk albümde önceden yaptığım çalışmaların çok az kısmını kullanabilmiştim zaten İkincisinde yer alacak şarkıların büyük bir kısmı da o dönemin ürünleri olacak Bir de yaptığım işlerde her zaman benim elimdedir ipler Yoksa rahat edemem

Konserlerin albümündeki sound’dan epey uzakta seyrediyor Hangisini tercih ediyorsun; sahnede olmayı mı odanda şarkı söylemeyi mi?

Sahnede olmak benim en çok sevdiğim şey Hiperaktif bir kişiliğim var İlk albümün adı da oradan geliyor zaten O kadar heyecan hissediyorum ki müzik yaparken, durup bir soluklanmazsam sonu kötüye varacak

Günün modası ya sormadan olmaz; sen kendi kimliğini nasıl tanımlıyorsun?

Önce insanım herkes gibi Sonra sanatçıyım, yaratıcıyım Yaratıcılığı kaybedeceğime öleyim daha iyi

Aynı zamanda Ermenisin Bu senin için ne ifade ediyor?

Ermeni olmakla, Türk olmakla değil de kendimi kendimle tanımlamayı tercih ederim Müziğin bütün kimliklerin üzerinde bir etkisi oldu üzerimde Hayatımın 1 numarasında her zaman müzik olmuştur Dokuz yıl boyunca Ermeni Kilisesi’nin korosunda ders aldım Daha sonra da Timur Selçuk’un öğrencisi oldum Timur Hoca dışarıdan farklı değerlendiriliyor biraz ama tanıyanlar için bir deryadır kendisi

Peki aşık olduğunda durumda bir değişiklik olmuyor mu?

Aşık olduğumda da durum değişmez ki Aşk aslında biraz etkiliyor insanın yaptığı işleri Mutluluk ve huzur insanı sanattan alıkoyuyor Zaten mutluyum daha ne uğraşayım diyorsun aşık olduğunda

Hayatında birisi var mı peki şu sıralar?

İki yıldır süren bir ilişkim var Ben kısa süreli ilişkiler yaşayabilecek günübirlik erkeklerden değilim, tek eşliliğe yatkın bir kişiliğim var

Sen biraz fazla ‘aşk’ adamısın bana kalırsa Hatta sevmekten çok aşkla kuruyorsun gibi insanlar ve dünyayla olan ilişkini

Evet “kendime inanan” biriyimdir Ya benim yanımda yer alır insanlar ya da tamamen karşımda Arası yok Yanında kendini konuşmak zorunda hissetmediğin, gerektiğinde saatlerce susabildiğin kişidir benim dost ya da aşık diyebileceğim insan Yanında kendin olamıyorsan o aşk değildir

Ben seni Aşık Veysel’e benzetmiştim hatırlarsan albümün üzerinde yazdığım yazıda Ama diğer Aşık Veysel’cilerden bir farkın var bana kalırsa: Mesela Tarkan kendi sesiyle Aşık Veysel yorumlarken sen Aşık Veysel ruhuyla kendi şarkılarını söylüyorsun Hiç sahnede yorumladın mı Aşık Veysel’i?

Hayır ben hiç ‘cover’ yapmadım, inşallah hiç de yapmam ne sahnede ne albümde Benim kendime ait şarkılarım var Asla barlarda çıkıp şarkı söylemeyeceğim mesela Klişe hikayelerden nefret ediyorum Görünmek istediğim gibi görünmüyorsam, hiç görünmeyeyim daha iyi

Beni bir de konserde dinleyin

Bu yaz seni Rock’n’ Coke’da The Cure’u izlerken gördüm Senin ‘The Crow’ sevdan ayyuka çıkmış durumda zaten Gotik denince akla gelen isimlerin başında da The Cure geliyor Hayatındaki yeri nedir Robert Smith ya da The Cure’un?

Aslında beni en çok etkileyen isimler değil onlar Marilyn Manson ve Massive Attack müziğe bakış açımı değiştirenlerin başında geliyor ‘The Crow’ filminin ruhu, atmosferi, Brandon Lee’nin geriye dönüp insanlara dünyanın kaç bucak olduğunu göstermek konusundaki kararlılığı belirledi benim yolumu

Sen Rock’n’Coke’da neden yoktun?

Çünkü hemen öncesinde Rockİstanbul’a katılmıştım grubumla İki festival üst üste olsun istemedik Konserlerde çok enerjik oluyoruz, şiddet içeriyor her biri Hatta genelde kulise gelip konuşmaya çekiniyor insanlar Ama her konserden sonra bir dahaki için kredi açılıyor istisnasız İzmir’de bir konsere gitmiştik, organizasyon yetersizliğin-den 400 kişilik salonda 80-90 kişi ya var ya yoktu Morali bozulan arkadaşlara “Bu insanlar bizi dinlemeye gelmiş buraya, biz de her zamanki duyguyla çıkıp çalacağız” dedim Öyle de yaptık

Akşam Gazetesi - 19 Aralık 2005