Eşcinsellik Teşhisi Nasıl Konur Ve Tedavisi Var Mıdır

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-04-2012

merhaba,

tesadüfen gördüm yazılanları ve tekrar uğrar mıyım bilmiyorum

fakat sizlerle paylaşmak istediğim şeyler var

lütfen dikkatle gerekirse 2 kere okuyunuz

ve özellikle etrafınızda benim gibi insanlar varsa daha uygun davranmaya özen gösteriniz

olayımı anlatıp "neden" ini sonunda söyeleyceğim sizlere

kimliğini yeni farketmeye başlayan birisiyim

içimde tarif edilemez hislerle 37 sene yaşamış, zaman zaman toplumun aksine gelişen duygusal reflekslerimin, ailemin yaşamına ve öğretilen inanç sistemine aykırı yönelimlerimin hastalık, eksiklik/fazlalık olduğunu düşünerek, check-up lardan ve psikiyatrik değerlendirmelerden medet ummuş; lakin her seferinde "bir ayı kadar sağlıklısınız" cevabını aldığımda sinirlenmiş/üzülmüş; sonrada bunu genetiğe bağlamaya çalışmış, anlam kazandıramadığımda ise doğum belgemi araştıracak kadar ileri gitmiş bir kişi olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki;

8 hastane, 3 klinik, 4 psikaytr tarafından hasta olmadığım ve herhangi bir genetik bozukluğumun olmadığına dair raporları olan ben,

bir gün; daha önce gay arkadaşlarımın yaşadıklarını, hissettiklerini paylaşmış, hatta samimi bir dert ortaklığı yaptığım eşcinsel bir arkadaşım olmasına rağmen fark edemediğimi; seyrettiğim bir (aslında 2 :) filmde buldum

bu bendim

latter days ve patrik

çocuklara olan sevgim ve fedakarlığım (amacım kendim övmek asla değil) (gönüllü eğitmenlik te yapıyorum) ve aşkı (seksi değil gerçekten aşkı) arayışımda bedenlerin (cinsiyetlerinin) önemsizliği benim özelliğim değildi sadece

bunu hisseden diğer insanlar vardı ve bu insanların etiketlerinin ne olduğu önemli değildi artık

önemli olan yalnız değilim, yanlış ta deiğilim, kendimi mutsuz ve çözüm arayışında hissetmek saçma çünkü bu,

tanrının/doğanın (ya da nederseniz deyin) bana bahşettiği,

içimdeki zengin hissiyatın bir tanımı var

benim bir kimliğim var artık

BEN BİR EŞCİNSELİM

bunu anlamaya ve kabullenmeye başladığımda, kendimden utanmam, kendimden nefretim bitti, dönüp bakıyorum şimdiki aklıma ziyan olmuş yıllara

sonra dönüp diğer tarafa, geleceğe bakıyorum birde

arkadaşlar, ben yeniden doğdum

bir çocuk kadar mutlu/huzurluyum

kendimi oturtacak bir yer buldum dünyada

farkına vardım kendimin

ve yeniden öğreniyorum

önceki toplumsal ve ailevi şartlanmalarımı kenara bırakıp, yeni yaşantıma ve hep var olan duygularıma sahip çıkıyorum

kendime olan güvenim ilk defa tam ve bütün

daha kararlı, iradeli ve güçlü hissediyorum

toplumsal limanlarda sığıntı yaşamlar kurmaya kalkan ben gitti artık, ferdi özgür stilimle, birey olmanın, bağımsız ve (sosyal ve psikolojik oarak) kendi ayakları üzerinde durabilmenin keyfine varmaya başladım

abartılı bir benzetme olacak fakat sanki ruhsal evrim geçirmiş gibiyim

hasta felan olmadığım gibi, kimsenin telkinlerine veya (her anlamda) tecavüzüne de maruz kalmadım

bilakis, toplumsal parngalarımdan kurtulmanın dayanılmaz hafifliğindeyim

gayler hep neşelimidirler

bence hayır

kendisi ile barışmış, kim olduğunu bilen, bunu saklamak yerine söyeleyebilecek kadar cesur olan, dürüst ve hislerini tahlil edebilen insanlar olduğumuzdan neşeli olabiliyoruz

artık gerçekten pozitif ve neşeli olmanın ne demek olduğunu biliyorum

alaycıları ve şaka yollu takılmaları aynı üslupla karşılayabilmenin verdiği haz bile yeter

benimkine göre çok daha ağır yaşanan hayatlar da var biliyor ve saygıyla içselleştiriyorum

fakat aslında belki birgün kim (ve ya ne) olduğunu sorgulamak isteyen birilerine yardımcı olabilmeyi, benim gibi kişileri zihinlerindeki hapishane/tımarhaneden kurtarabilmeyi isterim

ve hayatlarını, yaşantılarını, duygu ve düşüncelerini aktararak; bana rehberlik ettiği için eşcinselliğin ne olup/olmadığını bana anlatan arkadaşlarıma teşekkür ederim

çünkü yukarıda bahsettiğim "neden" şudur, bu biraz daha ağırlaşmaya başladığında, yalnızlık/yanlışlık hisleri, etrafınızdakiler (ve daha ziyade kendiniz) tarafından aşağılanmak intihara, saldırganlığa ve başkaca kötü şeylere yol açıyor

şimdi,

ben sizin kardeşiniz, kankanız, karşı komşunuz, oğlunuz, yan masadaki iş arkadaşınız, olabilrim

benim ölmemi mi tercih edersiniz ?

yoksa sürünmemi mi?

ya da ruhsuz bir zombi gibi yaşamamı mı tercih edesiniz ?

tercihinizi yapın ve ona göre davranın, ama lütfen aklınızı ve vicdanınıza eşit söz hakkı verin

size öğretilmiş kalıpların, ezberlerin kolaycılığında değil

sevgilerimle,

11-04-2012	#12
Prof. Dr. Sinsi	Eşcinsellik Teşhisi Nasıl Konur Ve Tedavisi Var Mıdır merhaba, tesadüfen gördüm yazılanları ve tekrar uğrar mıyım bilmiyorum fakat sizlerle paylaşmak istediğim şeyler var lütfen dikkatle gerekirse 2 kere okuyunuz ve özellikle etrafınızda benim gibi insanlar varsa daha uygun davranmaya özen gösteriniz olayımı anlatıp "neden" ini sonunda söyeleyceğim sizlere kimliğini yeni farketmeye başlayan birisiyim içimde tarif edilemez hislerle 37 sene yaşamış, zaman zaman toplumun aksine gelişen duygusal reflekslerimin, ailemin yaşamına ve öğretilen inanç sistemine aykırı yönelimlerimin hastalık, eksiklik/fazlalık olduğunu düşünerek, check-up lardan ve psikiyatrik değerlendirmelerden medet ummuş; lakin her seferinde "bir ayı kadar sağlıklısınız" cevabını aldığımda sinirlenmiş/üzülmüş; sonrada bunu genetiğe bağlamaya çalışmış, anlam kazandıramadığımda ise doğum belgemi araştıracak kadar ileri gitmiş bir kişi olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki; 8 hastane, 3 klinik, 4 psikaytr tarafından hasta olmadığım ve herhangi bir genetik bozukluğumun olmadığına dair raporları olan ben, bir gün; daha önce gay arkadaşlarımın yaşadıklarını, hissettiklerini paylaşmış, hatta samimi bir dert ortaklığı yaptığım eşcinsel bir arkadaşım olmasına rağmen fark edemediğimi; seyrettiğim bir (aslında 2 :) filmde buldum bu bendim latter days ve patrik çocuklara olan sevgim ve fedakarlığım (amacım kendim övmek asla değil) (gönüllü eğitmenlik te yapıyorum) ve aşkı (seksi değil gerçekten aşkı) arayışımda bedenlerin (cinsiyetlerinin) önemsizliği benim özelliğim değildi sadece bunu hisseden diğer insanlar vardı ve bu insanların etiketlerinin ne olduğu önemli değildi artık önemli olan yalnız değilim, yanlış ta deiğilim, kendimi mutsuz ve çözüm arayışında hissetmek saçma çünkü bu, tanrının/doğanın (ya da nederseniz deyin) bana bahşettiği, içimdeki zengin hissiyatın bir tanımı var benim bir kimliğim var artık BEN BİR EŞCİNSELİM bunu anlamaya ve kabullenmeye başladığımda, kendimden utanmam, kendimden nefretim bitti, dönüp bakıyorum şimdiki aklıma ziyan olmuş yıllara sonra dönüp diğer tarafa, geleceğe bakıyorum birde arkadaşlar, ben yeniden doğdum bir çocuk kadar mutlu/huzurluyum kendimi oturtacak bir yer buldum dünyada farkına vardım kendimin ve yeniden öğreniyorum önceki toplumsal ve ailevi şartlanmalarımı kenara bırakıp, yeni yaşantıma ve hep var olan duygularıma sahip çıkıyorum kendime olan güvenim ilk defa tam ve bütün daha kararlı, iradeli ve güçlü hissediyorum toplumsal limanlarda sığıntı yaşamlar kurmaya kalkan ben gitti artık, ferdi özgür stilimle, birey olmanın, bağımsız ve (sosyal ve psikolojik oarak) kendi ayakları üzerinde durabilmenin keyfine varmaya başladım abartılı bir benzetme olacak fakat sanki ruhsal evrim geçirmiş gibiyim hasta felan olmadığım gibi, kimsenin telkinlerine veya (her anlamda) tecavüzüne de maruz kalmadım bilakis, toplumsal parngalarımdan kurtulmanın dayanılmaz hafifliğindeyim gayler hep neşelimidirler bence hayır kendisi ile barışmış, kim olduğunu bilen, bunu saklamak yerine söyeleyebilecek kadar cesur olan, dürüst ve hislerini tahlil edebilen insanlar olduğumuzdan neşeli olabiliyoruz artık gerçekten pozitif ve neşeli olmanın ne demek olduğunu biliyorum alaycıları ve şaka yollu takılmaları aynı üslupla karşılayabilmenin verdiği haz bile yeter benimkine göre çok daha ağır yaşanan hayatlar da var biliyor ve saygıyla içselleştiriyorum fakat aslında belki birgün kim (ve ya ne) olduğunu sorgulamak isteyen birilerine yardımcı olabilmeyi, benim gibi kişileri zihinlerindeki hapishane/tımarhaneden kurtarabilmeyi isterim ve hayatlarını, yaşantılarını, duygu ve düşüncelerini aktararak; bana rehberlik ettiği için eşcinselliğin ne olup/olmadığını bana anlatan arkadaşlarıma teşekkür ederim çünkü yukarıda bahsettiğim "neden" şudur, bu biraz daha ağırlaşmaya başladığında, yalnızlık/yanlışlık hisleri, etrafınızdakiler (ve daha ziyade kendiniz) tarafından aşağılanmak intihara, saldırganlığa ve başkaca kötü şeylere yol açıyor şimdi, ben sizin kardeşiniz, kankanız, karşı komşunuz, oğlunuz, yan masadaki iş arkadaşınız, olabilrim benim ölmemi mi tercih edersiniz ? yoksa sürünmemi mi? ya da ruhsuz bir zombi gibi yaşamamı mı tercih edesiniz ? tercihinizi yapın ve ona göre davranın, ama lütfen aklınızı ve vicdanınıza eşit söz hakkı verin size öğretilmiş kalıpların, ezberlerin kolaycılığında değil sevgilerimle,