~~Yüreğimden Seven Kalplere~~

Ağla sevdiğim…

Göz pınarların hiç bu kadar çaresiz değildi belki

Ve sen hiç böylesine kederle bakmadın bu şehre, daha önce

Üzülme!

O ay gibi parlak göz bebeklerini titreten,

sımsıcak bakışlarını, Kız Kulesine zincirleyen,

ıslatan, meltem soğuğunda pembeleşen yanaklarını,

dudağının kenarından geçip, yer çekimi istikametinde süzülen…

tertemiz damlalar,

alelade bir yerin zeminine değil,

İstanbul’a düşüyor!


Her gün, bir gün öncesinden daha güzel,

Ve daha masumdun her ağladığında, gülen güllerden

Biliyorum, sen de sevdalıydın benim gibi,

sen de çay içerdin Küçük Ayasofya’da pazar ikindileri…

sen de binerdin Üsküdar vapuruna, seyretmek için martıları, akşam üzeri…

sen de erken kalkardın sabahları simit kokusuna…

sen de yürürdün Beyoğlu’nda, bir aşağı bir yukarı, öylesine…

Biliyorum, sen de sevdalıydın benim gibi,

İstanbul’a


Dökülürdü kirpiklerinden Çamlıca Akşamının kızıl güneşi

Sessizliğinde boğardı, gündüz keşmekeşinin son kalıntılarını

Böyle bir akşamın ardından, vururken avuçlarıma Eyüp Sultan sabahının ilk ışıkları,

Üç şey için yakarmıştım Allah’a;

cennet bahçesi,

İstanbul kokusu,

ve sen

Şimdi ise senin yokluğuna ağlar, kimsesiz güvercinler

Alışamadım gidişine inan!

Yine de kesmedim umudumu, ne cennetten ne İstanbul’dan



Artık sen yoksun ama

Beni teselli eden İstanbul var

bir de Haliç yakamozunda asılı kalan gülümsemen

Ben seninle yaşadım bu şehri, şimdiye kadar,

Ve bir gün bırakırsam, sensiz yaşamayı da,

gene bu şehirde bırakırım

İstanbul kokulum



'Ne zaman ki vuslatlar, bu şehirde dem bulur

O an her mevsim bahar, her yer İstanbul olur'