Konu
:
Aşk Anılarda Gizliydi
Yalnız Mesajı Göster
Aşk Anılarda Gizliydi
08-24-2012
#
1
Prof. Dr. Sinsi
Aşk Anılarda Gizliydi
Her gün aynıydı kız için mutsuz ve hüzün dolu… Ta ki onu tanıyıncaya kadar
Sevilmenin keyfine varıp olabildiğince sevinceye kadar
Hayatta olan her şeyin yaşamak için bir amacı olduğunu bunların en yücesininse sevgi olduğunu anlayıncaya kadar…
Sonunda ömrü boyunca aradığı şeyi bulmuştu ; sonunda güvenecek inanacak birisini bulmuştu
Kıza sadece mutluluğu yaşatacak kişiyi bulmuştu
Sanki onunla doğmuş hayatta ki tüm güzellikleri onunla keşfetmeye başlamıştı
Mutluydu ve mutlu olmaya devam edeceğini sanıyordu
Her geçen gün kızın sevgisini daha da artırıyordu daha çok bağlanmaya başlamıştı çocuğa her saniyesini onu düşünerek değerlendiriyordu
Kızın sevgisi ne kadar arttıysa çocuğun ilgisi ise bir o kadar azalıyordu
Halbuki çocuk hiç aklında yoktu kızın hiç düşünmemişti onu sevip onun için canını bile feda etmeyi göze alacağını ama olmuştu işte bunun tek açıklaması vardı o da KADERdi
Kader karşılaştırmıştı onları ve Tanrı istemişti birbirlerini sevmelerini
Onlar ise çaresiz boyun eğmişlerdi bu isteğe ve mutluydular
Ta ki çocuk bu AŞK’a karşı koymaya başlayıncaya kadar…
Kız hayatı yeni yeni öğrenmeye başlıyordu
İnsanları yeni yeni tanıyor ve yaşamın acımasızlığını yeni keşfediyordu
Ve tüm bu karmaşanın içinde bulmuştu onu… Sevmiştide hem de sonsuz
Çocuk onun için hayatın karmaşasından kurtulmak için sığınacağı bir liman gibiydi
Onu sonsuza kadar koruyabilecek en acımasız dalgalara sırf onu koruyabilmek için gözünü kırpmadan göğüs gerebilecekti
Hayat gibi AŞK’ın da acımasız olduğunu bilmiyordu aslında biliyordu ama inanamıyordu bir türlü buna
Birlikte geçirdikleri her dakika kız için hayatının en mutlu zamanlarıydı
Çocuğun yanından ayrılası gelmiyordu
Elini tutması sarılması saçlarını karıştırması kulağına seni çok seviyorum diye fısıldaması kız için tüm dünya’ya bedeldi
Halbuki çok çabuk kaptırmıştı kendini çok çabuk kanmıştı yapmamalıydı
Karşısındaki canın ta içi bile olsa bu kadar gözü kapalı güvenmemeliydi
Her şey gibi AŞK’ta büyüsünü yitirirdi çünkü geride sadece sevgi kalırdı ve oda hiç var olmamışsa bu duygudan geriye sadece anılar kalırdı ve onlarda çok çabuk unutulurdu elbet
Kız sevmişti hem de çok çocuk ise aşıktı beklide çok ama anlaşılan sevmemişti çünkü bir kalemde silmişti kızı
Anılarda unutulacaktı er ya da geç kızın boşalan yerini bir yenisi dolduracak ve kolayca unutturacaktı onu
Ama kız unutamazdı ona bu AŞK’tan miras kalan bir tek anılar değildi SONSUZ SEVGİSİNE birde SONSUZ ÖZLEM eklenmişti artık
Bir başkasına “aşkım” demek “seni çok seviyorum” demek imkansızdı onun için
Artık hayat anılarda anlam kazanıyordu
Yıllar sonra bir gün karşılaştılar
Çocuğun eli başka bir kadının beline dolanmıştı yanlarında ise küçük bir çocuk BABA diyerek onun paçalarını çekiştiriyordu
Çocuk mutluydu yani öyle gözüküyordu
Kızın tüm umutları sönmüştü
Belki hatasını anlarda geri gelir diye beklediği o artık başkasına aitti
Biran duraksadı ve düşündü sadık sevgisiyle bağlandığı hayatı birlikte aşacağını onu hep koruyup kollayacağını düşündüğü insan GÜVENDİĞİ İNANDIĞI insan O’muydu
Olamazdı bir yerlerde bir yanlışlık vardı
Çünkü kızın sevdiği çocuk o değildi kız aslında hayattan korkmuş hatıralara sığınmış ve sadece beklemişti… Artık gücü kalmamıştı bekleyemezdi
Beklememeliydi zaten anılarda can bulmak istiyordu yaşamının en mutlu dakikalarını bir ömür boyu yaşamak istiyordu
Elini sol göğsünün üstüne YÜREĞİN ATTIĞI YER’e götürdü
Hiç bir şey duyumsamadı
Daha sıkıca bastırdı ve dinledi fakat orada olmasını umduğu yürek başka bir can da atıyordu; çocuğun yüreğinin içinde… Bu yıllardır böyleydi zaten ne zaman kalp atışlarını dinlemek istese elleri boşlukta kalır duyumsadığı tek şey ise acı olurdu
Bugünden sonra artık dayanamazdı geri dönmek istiyordu anılarına geri dönmek ve düşündü… Gerçekten sevmiş miydi yoksa sadece hayata karşı bir korkumuydu bu bir kere incinen yüreğini bir daha incinir korkusuyla ondan başka kimseye açmamıştı
Ama olsundu hayatında sadece bir kere sevmişti hem de SONSUZ sevmişti
Anılarını düşündü her bir yenisi hatırladıkça yüzünde hafif bir tebessüm oluşuyordu
Ve o günü hatırladı; terk edildiği o günü yüzündeki tebessümü gözlerindeki yaşlar siliverdi yüreğindeki bir damla mutluluğu ise kıskanç hüzün boğdu hiçbir şey eskisi gibi değildi OLAMAYACAKTIDA… Ama kız anılarında mutluydu
Deniz kenarına gitti eskiden korkarak baktığı azgın dalgalar onu ürkütmüyordu artık
Yükselen her bir dalga anılarını getiriyordu kıza
Esen rüzgar sevdiğinin nefesini batan güneş ise yitirdiği AŞK’ını hatırlatıyordu
Anılarına kavuşmak istiyordu denize doğru ilerledi attığı her adımda içine bir sevinç doğuyordu azıcık kalmıştı şu son adımla birlikte mutluluk onu karşılayacaktı
Son adımı da attığı anda çocuk kızın elinden kavradı sarıldılar yine el ele tutuştular kız ağlıyordu çocuğun ise gözleri dolmuştu sahil boyunca yürüdüler çocuk “Ben de seni bekliyordum AŞKIM nerelerde kaldın” dedi
Kız konuşmadı sadece tebessüm etti ve mutluydu çünkü ANILARINA KAVUŞMUŞTU…
Prof. Dr. Sinsi
Kullanıcının Profilini Göster
Prof. Dr. Sinsi Kullanıcısının Web Sitesi
Prof. Dr. Sinsi tarafından gönderilmiş daha fazla mesaj bul