~~Yüreğimden Seven Kalplere~~

ÖĞRENDİM SONUNDA…


Gittin…

Seni unuturum sandın değil mi?

Oysa gittiğinden beri,

Gidenleri unutmamayı öğrendim ben


Seni sensiz düşlemeyi öğrendim,

Hayalinle uyumayı da…

Sensiz, bir başıma olmuyor desemde,

Seni sensiz yaşamayı da, öğrendim sonunda…


Kollarımın boş kalışına,

Gözlerimin zamansız dalışına,

İçim parçalansa da,

Seni yüreğime gömmeyi, öğrendim sonun da…


Minicik bir bebeğin annesini arayışında,

İdam sehpasında ki son bir istekte,

Büyük okyanusların en derinliğinde,

Seni bulup bulup kaybetmeyi,

Öğrendim sonun da…

Sensiz ama seninle yıldızlarda dolaşmayı,

En sıcak gülüşünü yüreğimde tutmayı,

Nasıl her akşam güneş batıyorsa,

Hayalinle batmayı, öğrendim sonunda…


Tek başıma kumsallarda gezmeyi,

Dalgaların melodisini dinlemeyi,

Bir gün dönüp “ben geldim” demeni,

Hayal edip ağlamayı öğrendim sonunda…


Yokluğunun varlığına alışmayı,

Pişmanlık üstüne, pişmanlık yaşamayı,

Suskunluğumun manasız olduğunu,

Ve duygularımı anlatmayı, öğrendim sonunda…


Gittiğinden beri seviyorum seni,

Yokluğun bana sevmeyi öğretti,

Sevmeyi, öğrendim sonunda…

Seni sensiz de sevmeyi,

Öğrendim…

Onu da öğrendim en sonunda…