Halk Ozanlarımızdan

Besmele geçsin başına

Gelsin mü'minler hoşuna

Geçirme ömrün boşuna

Kur'anına devam lâzım



ALLAH'a hamdeder kulu

Peygamber göstermiş yolu

Şükre devam eyle, ulu

Bu nimeti bilmek lâzım



Gelip kıldırdı dumanı

Kula öğretti imanı

Resul'dür etme gümanı

Salavata devam lâzım



Bilin Muhammed Mustafa (as)

Vazifeyi etti îfa,

Al-i Ashab ruha safa

Yollarından gitmek lâzım



Namaz, İslâm'ın binası

Şahâdet oldu hanesi

Tenvir etti, uyan nası

Tehvid'e çalışmak lâzım



Savm ile kır nefsin belini

HAK sever zekat veren kulunu

Hacc et, gör Mekke ilini

Farz olana gitmek lâzım



Evvelâ ilim olmalı

Amel nehrinden dolmalı

İhlâs bahrine dalmalı

Bu işe ihtimam lâzım



Tarikat temeli bunlar

Rabıtayla kalbi dinler

Teslim olup işi anlar

Meyyit gibi olmak lâzım



Tarifeye hile etme

Eksik yahut fazla gitme

Kendi fikrin sözün tutma

Başını indirmek lâzım



Letâif dersini alan

Mahsun olma, geri kalan

Riyakârlar bela bulan

Yokluğa atılmak lâzım



Kardeş gel benliği bırak

Gerek gayet temiz yürek

Yakın sanma, yol çok ırak

Tedarikin görmek llâzım



Kalbin zikri soldan başlar

Ruh'un dahi, sağdan işler

Sır çalışır, olur üçler

Tarifeyi tutmak lâzım



Hafî, sağ memenin üstü,

Ahfa'nın, Muhammed dostu

İhvanın tez geçmek kasdı

Lâkin burda durmak lâzım



Beşini bir eyle burda

Daima kalbinden kur da

Çok durdukça şifa derde

Temel muhkem olmak lâzım



Söylemeden tez tez geçme

Tarifçiye yara açma

Her arkın suyundan içme

Menbaını bulmak lâzım



Beş'den sonra alna çıkan

Adû nefse zincir takan

Zikrin aleviyle yakan

Rabıta çok olmak lâzım



Şeytan, dünya hücum eder

Meyledersen zikir gider

Yetişen var etme keder

Hazrete çağırmak lâzım



Bundan sonra zikr-i kül'e

Bir sızı çökmeli bele

Zikir hiç gelemez dile

Cemi' âza demek lâzım



Zikr-i sultanî'ye dönen

Mâ, hevâ, nâr, turab binan

Bütün vücud bir dil sanan

Yarenlarla sohbet lâzım



Bundan sonra nefy-ü isbat

Gelir tevhid, gider zulmez

Lâkin çok istermiş gayret

Fikren buna devam lâzım



Nefesini çeken içe

Tek olacak, varın üçe

Yirmi bire yol aça

Maksut, matlub, rıza lâzım



Yazmakla bu iş bilinmez

Sadr'a yazılır silinmez

Bu ders herkesde bulunmaz

Lâkin tarif etmek lâzım



Gir murakabe içine

Katın ebrarlar göçüne

Bunlar gelmesin hiçine

Hedefin gözetmek lâzım



Kalbin arşa tam açmalı

ALLAH'ın feyzini içmeli

Fena ahlâktan geçmeli

Nefsini çiğnemek lazım



Üç şey bu derslere zarar

Hasta, derde deva arar

Üstazımız vermiş karar

Reçetesin tutmak lâzım



Şeriatsız işi yapmak

Fenalık ardına kopmak

İğne kadar haktan sapmak

Zararını bilmek lâzım



Şeriatsız tarîk olmaz

Cahil sofu dinin bilmez

Belki camiye de gelmez

Bu kavimden kaçmak lâzım



Kadınla zikre oturur

'Helâl' der, dînin yitirir

Girdiği köyü batırır

Namusu korumak lâzım



Ekserî cahil toplanır

Varır ilmeye saplanır

Yumurta olsan kulplanır

Cahillerden kaçmak lâzım



Böyle olur kerametten azan

Şeriat, elde bir mizan

Aldatır, 'sen de keramez kazan'

Her şahsı bir tartmak lâzım



İkinci, gafille sohbet

Aman, bu işten et nefret

Sana lâzım gözüm uzlet

Halvete çekilmek lâzım



Üçüncü, dünyayı sevmek

Kalbine sevgisin koymak

Daima lâfını etmek

Bu sözlerden hazer lâzım



Kalemdar, kusurun dolu

Bu üç şey sende var, belî

Öyle ise niden eli

Kendini düşünmek lâzım

Kalemdar