Adana İlçeleri Ve İlçe Köyleri

İlçe merkezi Torosların eteklerinde kurulmuştur Gelişmemiş bir yerleşim merkezidir İl merkezine 48 km mesafededir Ulukışla-Adana demiryolu ilçe topraklarından geçer İlçe belediyesi 1906'da kurulmuştur Kurtuluş Savaşından önce uğradığı Fransız işgalinden 3l Mart 1921’de kurtuldu

Karataş: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 26450 olup, 9025’i ilçe merkezinde 17425’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 31, Doğankent bucağına bağlı 23, Tuzla bucağına bağlı 16 köyü vardır Yüzölçümü 922 km2 olup, nüfus yoğunluğu 28’dir 16 köyü vardır

İlin güneyinde yer alır İlçe toprakları tamamiyle ovalıktır İlin Akdeniz’e doğru çıkıntı yapan en güney bölümünde yer alır Batısından Seyhan Irmağı, doğusundan Ceyhan Irmağı akar Deniz kıyısında kumsetler ile deniz arasında lagün gölleri vardır Sığ ve tuzlu olan bu göllerin etrafı bataklıktır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, pamuk, ciğittir Lagünlerde kurulan dalyanlarda balıkçılık yapılır Deniz kıyıları önemli turizm merkezlerindendir İlçede turunçgil üretimi fazladır

İlçe merkezi deniz kıyısında kurulmuş çevresindeki bataklık alanlarının kurutulmasıyla gelişmiştir İl merkezine 50 km mesafededir Akdeniz kıyısındaki tabii kumsallar boyunca otel ve moteller doludur 1957’de ilçe oldu İlçe belediyesi 1957’de kurulmuştur İlin Yumurtalıktan sonra ikinci önemli limanıdır

Kozan: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 117704 olup, 54451'i ilçe merkezinde, 63253'ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 74, Tepecikören bucağına bağlı 10 köyü vardır Yüzölçümü 1772 km2 olup, nüfus yoğunluğu 66'dır

İlin kuzeyinde yer alır İlçe toprakları genelde dağlıktır Kuzeyinde Orta Toroslar, güneyinde Çukurova’nın yukarı kesimleri yer alır Dağlar ormanlarla kaplıdır İlçe topraklarını sulayan başlıca akarsular; Kırıksu, Delice Suyu, Kilgen Çayı, Göksu ve Zamantı çaylarıdır Kilgen çayı üzerinde sulama gayesiyle kurulmuş bir baraj vardır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, portakal, pamuk, ciğit, mandalina, arpa, üzüm ve yerfıstığıdır Dağlık kesimlerde hayvancılık yapılır İlçe topraklarında kurşun-çinko ve demir yatakları vardır

İlçe merkezi Çukurova’nın kuzey kesiminde Sarıağaç Tepesi eteklerinde kurulmuştur İl merkezine 72 km mesafededir Eski ve zengin bir tarihe sahiptir Eski ismi Sis’tir

Osmaniye: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 174875 olup, 122307’si ilçe merkezinde, 52568’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 17, Kaypak bucağına bağlı 9, Tecirli bucağına bağlı 14, Toprakkale bucağına bağlı 6 ve Yarpuz bucağına bağlı 1 köyü vardır Yüzölçümü 974 km2 olup, nüfus yoğunluğu 179’dur Merkez ilçeler dışında nüfus bakımından en yoğun olan ilçedir

İlin kuzeydoğusunda yer alır İlçe topraklarının batı kesiminde Çukurova, doğu kesiminde Amanos dağları yer alır Dağlar; kayın, meşe, gürgen, sedir, kızılçam ve karaçam ormanları ile kaplıdır Dağların yüksek kesimlerinde yaylalar vardır İlçe topraklarını Ceyhan Irmağı ve Ilısu ile Akçasu çayları sular

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, ciğit, üzüm, portakal, pamuk, arpa, soya ve yerfıstığı olup, ayrıca az miktarda mandalina, mısır ve nohut yetiştirilir Küçük çapta un, dokuma, tuğla ve kiremit fabrikaları ile çırçır ve yerfıstığı işleme tesisleri başlıca sanayi kuruluşlarıdır Dokuma ürünlerinden bir kısmı yurt dışına ihraç edilir

İlçe merkezi Ilıksu Çayının doğu yakasında kurulmuştur Adana-Bağdat demiryolu ve Adana-Gaziantep karayolu ilçe merkezinden geçer Göçmen aşiretlerin mecburi olarak Hacıosmanlı köyü ile çevresine yerleştirilmesi ile ortaya çıkmıştır Daha sonraları Osmaniye adıyla anılmaya başlandı İlçe belediyesi 1902’de kurulmuştur İl merkezine 82 km mesafededir

Pozantı: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 23040 olup, 7892'si ilçe merkezinde 15148’i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 8, Kamışlı bucağına bağlı 7 köyü vardır Yüzölçümü 772 km2 olup, nüfus yoğunluğu 30’dur

İlin batısında yeralır İlçe toprakları dağlık olup, Orta Toroslar üzerinde yer alır Dağlar derin akarsu vadileriyle yarılmıştır İlçe topraklarını Körkün Çayı, Pozantı deresi, Çakıt Suyu sular Dağlar üzerinde Adanalıların yazı geçirdiği serin yaylalar vardır Dağlar; köknar, sedir, kızılçam ve karaçam ormanları ile kaplıdır

Ekonomisi hayvancılık ve tarıma dayılıdır Koyun ve kılkeçisi besiciliği yapılırTarıma elverişli alanlar azdır Başlıca tarım ürünleri üzüm ve buğdaydır İlçe topraklarında krom yatakları vardır Yazın Adanalıların yaylalara sayfiyeye çıkması ile ekonomisi canlanır

İlçe merkezi, İç Anadolu’yu, Akdeniz kıyısına bağlayan tabii ulaşım yollarının geçtiği bir alanda kurulmuştur Ulukışla-Adana demiryolu ile Ankara-Adana karayolu ilçe merkezinden geçer İl merkezine 111 km mesafededir Küçük yerleşim merkezi olan ilçenin belediyesi 1954’te kurulmuştur

Saimbeyli: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 20700 olup, 4699'u ilçe merkezinde 16001'i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 26 köyü vardır Yüzölçümü 1132 km2 olup, nüfus yoğunluğu 18’dir

İlin kuzeyinde yer alır İlçe toprakları dağlıktır Doğusunda Dibek dağı, batısında Bakır Dağı yer alır Dağlar derin akarsu vadileriyle parçalanmıştır Dağların yüksek kesimleri köknar, kızılçam, karaçam ve sedir ormanları ile kaplıdır Seyhan Irmağının başlıca iki kolundan biri olan Göksu ilçe topraklarını sular

Ekonomisi hayvancılık ve tarıma dayalıdır En çok koyun ve kılkeçisi beslenir Tarım ürünleri ilçe halkının ihtiyacını karşılayacak seviyede olup, başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, baklagiller ve üzümdür İlçe topraklarında demir yatakları vardır Ormancılık gelişmiştir

İlçe merkezi Göksu Çayının kıyısında kurulmuştur Eski ismi Hacınlı’dır Kurtuluş Savaşı sırasında büyük kahramanlık gösteren ve şehid olan Hacinli Saim Beyin hatırasına 1923’de Saimbeyli olarak değiştirildi Adana’yı Pınarbaşı üzerinden Kayseri’ye bağlayan yol ilçe merkezinden geçer İl merkezine 157 km uzaklıktadır İlçe belediyesi 1929’da kurulmuştur

Tufanbeyli: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 22672 olup, 5663’ü ilçe merkezinde 17009’u köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 30 köyü vardır Yüzölçümü 973 km2 olup, nüfus yoğunluğu 23’tür

İlin kuzeyinde yer alır İlçe toprakları dağlıktır Orta kesimi çukur olan toprakları birbirine paralel olarak uzanan Tahtalı ve Binboğa dağları çevreler Dağlar; köknar, kızıl çam, kara çam ve sedir ormanları ile kaplıdır İlçe topraklarını Göksu çayı sular

Ekonomisi hayvancılığa dayalıdır En çok koyun ve kıl keçisi beslenir Tarıma elverişli alanlar azdır Başlıca tarım ürünleri buğday, pancar, üzüm, nohut, fasulye ve arpadır Ormancılık gelişmiştir İlçe topraklarında çinko-kurşun yatakları vardır

İlçe merkezi gelişmemiş bir yerleşim merkezidir Eski ismi Höketçe sonraları Mağara idi Milli mücadele ve Kuvay-ı milliye kahramanlarından Tufan Bey’e izafeten Tufanbeyli olarak değiştirildi İl merkezine 194 km mesafededir İlçe belediyesi 1958’de kurulmuştur

Yumurtalık: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 20957 olup, 3583’ü ilçe merkezinde, 17374'ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 19 köyü vardır Yüzölçümü 501 km2 olup, nüfus yoğunluğu 42’dir

Adana’nın güneyinde yer alır İlçe toprakları, alçak dağlarla çevrilmiş kıyı düzlüklerinden meydana gelir Kıyı boyunca uzanan dar düzlükler Çukurova’nın güneydoğu kısmıdır Bir kısmı Ceyhan’ın taşıdığı alüvyonların birikmesi ile meydana gelmiş delta olup, ilçenin başlıca tarım alanıdır Kıyının bazı kesimlerinde ve tepelik alanlarda yer yer kızılçam ormanları vardır En önemli akarsuyu Ceyhan nehridir

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, pamuk ve arpa olup, ayrıca az miktarda portakal, mandalina, üzüm ve yerfıstığı yetiştirilir Yumurtalık körfezinde kurulmuş olan dalyanlarda balıkçılık yapılır Dalga kıranlarla çevrili Yumurtalık limanı genelde balıkçı barınağı olarak kulanılır Suni gübre fabrikası ilçenin başlıca sanayi kuruluşudur Kerkük’ten İskenderun körfezine kadar olan Türkiye-Irak petrol hattının ucu Yumurtalık’ın Gölovası köyü yakınlarındadır Petrol kıyı açığında kurulu olan terminalle tankerlere yüklenir Irak’tan gelen petrolün bir bölümü işlenmek üzere başka bir boru hattı ile Kırıkkale’de bulunan Orta Anadolu rafinerisine pompalanır

İlçenin kıyılarında Adanalıların yazın büyük ilgi gösterdiği tabii kumsallar vardır Kıyılarda bir çok özel ve kamu kuruluşlarına ait tatil sitesi, konut ve kamp yerleri vardır İlçede yaz turizmi gelişmiştir

İlçe merkezi İskenderun körfezi kıyısında kurulmuştur Yazın nüfusu artan bir sayfiye yeri olup, nüfus bakımından ilin en küçük ilçesidir Eski ismi Ayas olup, Cumhuriyetin ilanından sonra Yumurtalık olarak değiştirildi İl merkezine 81 km mesafededir İlçe belediyesi 1959’da kurulmuştur