Arşivlik Mevzuular

papatya ve kelebeğin aşkı

Günlerden bir gün,evrenin bir noktasında,küçük bir tırtıl gözlerini yaşama açtıDoğal içgüdüleriyle hemen beslenmeye başladıNe bulursa yediBir süre sonra,yeterince büyüdüğünde, kendine güvenli bir yer bulup,bir koza örmeye başladıBu kozanın içinde geçirdiği uzunca bir sürenin sonunda da, rengarenk kanatlı bir kelebek olup çıktı

Minik kelebek,uçabiliyor olmanın da verdiği mutlulukla uçmaya başladıDağlar tepeler aştı,ormanın her yerini dolaştı

Derken rengarenk çiçeklerin bulunduğu bir vadiye geldiÇevresine şaşkın şaşkın bakarken,vadinin öbür ucunda bir papatya gördü

İçinden "Ne muhteşem bir çiçek"diye geçirdiZaman kaybetmeden yüzlerce renkli,hoş kokulu çiçeğin üzerinden geçip doğruca onun yanında aldı soluğu

"Merhaba"dedi papatyaya"Sizi uzaktan gördüm ve yanınıza gelmek istedim"

Nazlı papatya şöyle bir baktı konuğuna ve "Merhaba"dedi"Ben de yalnızlıktan sıkılmıştım zaten"

Kelebek ona yaşam öyküsünü,nerede dünyaya geldiğini,geçtiği ormanı,tepeleri anlattıPapatya da ona kendinden söz etti

Gece olunca birlikte yıldızları ve ateşböceklerinin danslarını seyrettilerGündüz olunca kelebek,kanatlarıyla papatyayı güneşin yakıcı ışınlarından korudu

Minik kelebek papatyayı çok sevdiO kadar çok sevdi ki,bür türlü onun yanından ayrılamadıPapatyanın da onu sevip sevmediğini merak ediyorduAma cesaret edip de bunu papatyaya söyleyemedi bir türlü

Onu kırmaktan,incitmekten,bu yüzden kaybetmekten korktuPapatya da kelebeği çok sevdi ama o da bir türlü söyleyemedi sevgisiniDuygularının karşılığının olmayacağından,bu yüzden kelebeği kaybedeceğinden korktu

Böylece saatler saatleri kovaladıGünler geçip de,kelebek artık zamanı kalmadığını, gücünün tükendiğini anlayınca,papatyaya döndü ve "Üzgünüm,ama senden ayrılmam gerecek"dediPapatya buna bir anlam veremedi ve "Neden?"diye sordu"Yoksa benim yanımda mutsuz musun?"

"Hayır"dedi kelebek"Sen benim yaşamıma anlam kattınFakat biz kelebeklerin ömrü yalnızca 3 gündür ve ben de ömrümü tamamladımartık kelebeklerin ölmediği bir yere gitmeliyim"

Papatya bu duruma çok üzüldü ama yapacak bir şey yoktuKelebek artık hiç gücünün kalmadığını,daha fazla tutunamayacağını fark ettiğinde,son bir çabayla papatyaya "Seni seviyorum"diyebildi ancakPapatya donakaldıYalnızca "Bende"diyebildi kelebeğin arkasındanArdından da gözyaşlarına boğuldu

İçinden "Keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim"diye geçirdiPapatya,sevdiğinin onu sevdiğini bilmeden geçirdiği günlerin acısına dayanamadıBir süre sonra yaprakları önce soldu,sonra da dökülmeye başladıHer düşen yaprakta papatya,içinden "Seviyormuş" diye geçirdi

İşte o günden bu yana, bunu bilen aşıklar,sevgililerine soramadıklarını hep papatyalara sordu"Seviyor mu,sevmiyor mu?"diye