İmkansızlığını Sevdim
 

Önümde bir beyaz kağıt,
Özlemini yazıyorum satırlara.
Yokluğunda yanan bir ağıt,
Gözyaşlarını asıyor duvarlara.
Bugün de yokluğunu içtim
Bulutların dudaklarından.
Bugün de gözlerini araladım
Zifiri karanlıklardan.

Koskoca şehir ve yokluğun.
Üşüyorum içten ice ,
Sen olsaydın yanımda
Üşütür müydü beni sıcak soluğun?

Bizler iki uçurumda açmış
Sevda çicekleriyiz.
İmkansızlığın içinde
Umudu yaşatan iki aşk neferiyiz.
Aldırma sen karanlığa.
Boyun eğme yalnızlığa.

Ben seni ,
Güneşi dilenen çicekler gibi
Yağmuru bekleyen toprak gibi
İçimde seviyorum.
Yüreğinin imkansızlıgını ,
Gözlerindeki ıslaklığını,
Yanaklarının utangaçlığını seviyorum.

Dayan ne olur,
Ellerimiz terlemese de avuçlarımızda,
Eğme mahçup yüreğini,
Gögsümüzü dikenler kanatsa da,
İçinde çek sevdanın kor nefesini.
Ölümle ayırsalar da bizi,
Yüreğime mühürle o güzel ismini