Rezil İle Rüsva'nın Hikayesi
 

Anlamıştım aslında. Kısa pantalon paçaları ve askılarıyla top peşinde koşan küçük çocuk misali bakışlarından. Üstün başın çamur içinde gülümsüyordun. Kirlenmek güzeldir omo reklamlarında mundar edilmemişti henüz. Sızamamıştı oyunlarımıza reklam cıngılları.

Yerküre dedikleri o meşin yuvarlağın peşisıra gidiyorduk. Sen alıngandın. İlgi bekliyor. gözlerini kocaman açmış bana bakıyordun. Kuyruğu üstünde duran maymun oluyordun. biz de rezil oluyorduk. Takma dişli yaşlı hallerimizi yapıyordun. sesleri duyanlar cık cıklıyordu. Elalem ne der sahi? Biliyorduk ve hiç ama hiç umursamıyorduk. Bostanlı'da avaz avaz şarkı söylüyor. aşkın deli gömleğini giymiş gülümsüyor. beyaz gömlekli amcaların gelip bizi almalarını bekliyorduk. Geldiklerinde onlara kibarca bir "bye bye". hayat diyor "hay hay"... Mfö ne diyordu bu işe. işte onu bilmiyorduk.


Birbirimizi yanlış anlıyor. ağlıyor. gülüyor. öpüyorduk. Hayat elimizden oyuncağımızı. aşkı alır diye korkup birbirimize sarılıyorduk. Damlaları siliyorduk yanaklarımızdan aşağı süzülen. burnumuzu çekiyor. kırmızı gözlerle bakışıyor. sonra daha çok sarılıyorduk. Söz veriyorduk vitrinin önünde “bunu istiyorum” diye ağlayan çocuk inadı ve şımarıklığıyla. Çünkü korkuyorduk. Çünkü seziyorduk. Zaman… Ne zaman?


Körebeyi. saklambacı reddediyorduk. Zırıl zırıl ağlamaktan. çıngıraklı kahkahalar atmaktan korkmuyorduk. Siyah sorularımın hepsini beyaza çalıyorduk. Senin hayattan kaçtığın anlarda iki kişilik bir ada oluyorduk. Dört yanımız sularla çevrili. yolları arnavut kaldırımlı ve doğalgaz borularıyla katledilmemiş henüz. Sahilinde pet şişeler yüzmemiş hiç. Fayton tarifesi yok ve at gözlüğü bir tek atlara ait. Adalar arası aristokrasiye başkaldırmış. arkadaşlarıyla beraber prens sıfatını yerlere çalmış bir ada… Biz…


Zamanla uzadı pantolon paçaların. Yan evin bahçesine kaçtı peşinden koştuğumuz top. Burnumuzu çekip. öperek kuruttuğumuz yaşlar yoktu. Tüm bunlar yerine çantaya uzandı ellerimiz. “ selpağın var mı ? “ haklı çıkardık “o”nu da renkler kirlenirken. birincilik yine beyazındı. Tekrar karardı sorularım. Can yakmaya başladı oyundaki düşüşlerim ve çelme takmaların.


Küstük. “boz işte “ dedik. Mızıkçılık yaptık. “ben oynamam senle” dedik. Topunu aldın gittin eve. Annem “kızım gel artık” diye seslenene kadar bekledim seni duvarın kenarında. O akşam hiç yemek yemedim. Burnumu çektim. ağladım ama selpak bile yoktu. Korktum. kucağın yoktu. Adamızı düşündüm. Ayaklarıma vurdu dalgalar. pet şişelerini sürükleyip kıyıya. Kaldırım taşlarını sökmüşler. altında kumsal yokmuş. Ben öyle olduğunu sanmıştım ama. Faytoncu almadı beni.tam ada turu. üüüf ateş pahası. Değil benim. ikimizin harçlığı bile yetmez turlamaya. Nerede o aşkın sudan ucuz ve yanımızda olduğu günler. Ağladım. ağladım... “Prens Adaları” yazıyordu iskelede bir haritada. baktım. Simsiyah sorularım “yıldızlı gece”ye hasret. sorularımın kulağı kesik. sorularım ağlamakta…


Uyandım. kırmızı gözlerime baktım aynada. Zil çaldı. duydum sesini. bir koşu gittim kapıya. Elinde bembeyaz bir top. eşikte bekliyordun. Paspasla oynuyordun. Aa kısalmış paçaların. sabah sabah nasıl kirlettin yine üstünü başını. “Benimle oynar mısın” diye sordun utangaç. Korktum yine gidersin diye. sustum. İndirmişsin tarifeyi. sahilimizden topladığın pet şişeleri yığmışsın dün beklediğim duvarın kenarına. Selpak da yok çantanda. Üstünü çizmişsin prens yazan haritanın. gösterdin bana. Tuttun elimden. çıktık dışarıya.


Topu attın... Tuttum... Durdum....


Bekledin atayım diye yalvaran bakışlarla. Bir sana. bir topa baktım. Fonda omo reklamındaki cıngıl çalmaya başladı bir anda. Güldük. tıkadık kulaklarımızı… Kaçtık adamıza.
ReziL Rüsva dolaşıyorduk ortada..


Kirlenmek güzel mi bilmem ama aşkın deli gömleği var ya! İşte onun beyazı fena yakışıyor sana. bana... =)