Ay Geceye Doğardı
 

Ay Geceye Doğardı Hikayesi - Gece Hikayeleri - Gül Şehri - Aysel Bahram Yazıları

Sonbahar da yazdan kalma güzel bir gündü Havanın berraklığı sonbaharın hüznüne karışıyordu Çamlar ve defnelerden başka bütün ağaçlar allı sarılı renklere bürünmüştü.


Kırmızıyı hüzne çevirebilen tek mevsimdi sonbahar..


Yapraklar her an düşmeye hazır gibiydi..


Zamanı gelmişti artık hazırlıklar bitmiş göç başlamıştı yayladan Vargit çiçekleri açmıştı kırlarda.. köylere inmeye başlamıştı yayla sakinleri..


Kimi hazırdı gitmeye, kimi hazırlıklara devam ediyordu


Deniz dalgaları da sonbaharla hırçınlaşmış sahile şiddetle vuruyor, rüzgar dalgalara eşlik ediyordu Sarp kayalar denize set oluyordu adeta ve kayalarla bütünleşmişçesine bir kadın, denize bakıyordu


Gözlerinde ki yaşlar rüzgarla savruluyordu Saatlerdir orada öylece duruyor,hareket etmiyordu..Ara ara kızarmış burnunu ve akan yaşlarını silerek:


Ben ne yaptım Bunu kendime nasıl yaptım. diyordu


Yılların yorgunluğu çökmüştü gözlerine Sararan yapraklar misali solgundu yüzüDurmadan ağlıyordu..


Ben ne yaptım Bunu kendime nasıl yaptım diyordu yine


Bir adım attı boşluğa Bir müddet öylece kaldı..Sonra geri çekti..Belli ki karar veremiyordu..Dönüp arkasına baktı. Nereye ya da kime baktı bilinmez..Akan yaşlarını sildi tekrar elinin tersiyle:


Allahım Allahım..Yüzüm yok Huzuruna gelmeye yüzüm yok sözleri tekrar tekrar döküldü titreyen dudaklarından


Yere çömelerek yüzünü ellerinin arasına aldı,katıla katıla ağlamaya devam etti


Vakit bir hayli ilerlemiş,gün geceye dönmüştüDenizin dalgaları daha sakin daha yavaş vuruyordu kıyıya..Kuşlar ağaç dallarına tünemiş zikrediyordu..Akşam sefaları açıyordu renk renk..Ay doğuyordu kararmış gönüllere, görmeyen gözlere


Ne çok ağlamış ne çok yanmıştı kadının yüreği Can dayanmaz,yürek dayanmazdı bunca ağlamaya..


Başını kaldırıp bir müddet baktı karanlık sulara..


Ağır ağır ellerini kaldırarak semaya:


Ya Rab..!

Ya Rab dedi.ağlamaya devam ederek.


ben pişmanım..Hata yaptım günah işledim Günahımı çok daha büyük günahla örtmeye,verdiğin canı almaya kalktım..Huzuruna gelmeye yüzüm yok.Başka kapımda yok gideyim Affet Ne olur affet Affet Allahım Sana sığındım Sana sığındım ..


Hem ağlıyor hem de yakarıyordu rabbine Akan her damla yaşla huzur buluyordu.. Sığındığı Rabbi ile hemmal oluyordu..Yaradan çok merhametliydi..Pişmanlıkla akan bir damla yaşı zayi etmez,Özden gelenle özü yıkar temizlerdi


Pişman olmak ne güzeldi..hatadan yüz çevirmek Sana döndüm diyebilmek ve sığınabilmek boynu büküp..


Af dilemek,huzur veriyor, istikamet Yüce Allaha dönüyordu


Açılan eller boş kalmıyor,akan yaş boşa akmıyordu. Pişmanlıkla olunca.,affediyordu yaradan,merhamet ediyordu


Nice zaman sonra kalktı.Uzun uzun baktı karanlık denize Yürüdü Kim bilir beklide onu merak eden bekleyen ailesine doğru


Yer gök şahit olmuştu haline.. Umutsuzluktan umuda dönüşüne..


Uçuruma attığı adıma, geri çekip ettiği tövbeye,pişmanlıkla akan yaşına,yakarışına ve


umutsuzluk kıyısından, pişmanlık köprüsüne çıkışına...


Yağan rahmete şahit olmuştu gün..Şahit olmuştu gece


Geceye ay doğar mıydı?


Doğardı


Ay geceye doğardı.


Aysel Bahram