Alınlık, Mimarlıkta,yapıların Girişindeki Portiğin Sütunlarla Taşınan çatısı üzerinde Yer Alan üçgen Ya da Yarım Daire Biçimli Alın Duvarı Ya da Kapı ve Pencere üstünde Kullanılan
 

ALINLIK

Alınlık, mimarlıkta,yapıların girişindeki portiğin sütunlarla taşınan çatısı üzerinde yer alan üçgen ya da yarım daire biçimli alın duvarı ya da kapı ve pencere üstünde kullanılan benzer bezeme öğesi.Alınlık,Yunan tapınaklarında ön cepheyi taçlandıran bir öğedir.Alınlık tabladı adı verilen üçgen duvar yüzeyi,sütunlarla taşınan yatay bir silme dizisinden oluşan saçaklık üzerinde yer alırdı.Alınlık tablası genellikle,Parthenon'da ( İÖ 447- 432,Atina) olduğu gibi kabartmalarla bezenirdi;üçgen yüzeyin eğik kenarları üstüne eğimli bir korniş oturtulurdu.


http://frmsinsi.net/attachment.php?a...1&d=1400753138

Romalılar alınlığı kapı,pencere ve özellikle niş gibi açıklıkları tamamlayan ,salt süsleyici bir öğe olarak uygulamışlardır.Roma yapılarındaki alınlıklar çoğunlukla,üçgen ve daire parçası gibi biçimlerin art arda sıralanmasıyla oluşurdu.İtalyan tasarımcılar yüksek Rönesans'ta bu örgeyi yeniden canlardırdılar.Antonio da Sangallo ( Genç) 1517'de yapımına başladığı Roma'daki Farnese Sarayı'nın piano nobile (ana kat) pencerelerinde bu tür alınların en zarif örneklerini verdi.

Eğimli kornişlerin tepe noktasına ulaşmadan önce kesildiği son dönem Roma örneğini izleyen barok tasarımcılar,birçok ilginç kesik kıvrımlı ,ters eğimli alınlık çeşitlemeleri geliştirdiler.Bunların bir örneği Gian Lorenzo Bernini'nin S.Andrea al Quirinale Kilisesi'nde (1658-70 ,Roma ) görülebilir.

Bazı örneklerde tasarımcılar biçimin yönünü bile değiştirerek,kesik bir alınlığın tepe noktalarını,kompozisyonun merkezi yerine dışa doğru baktırdılar.İspanyol mimarlığındaki özentili Churriguera üslubunda ya da geç Rönesans döneminde küçük alınlık parçaları bezeme örgeleri olarak kullanıldı.

Kaynak;AnaBritannica cilt 1 sayfa 380-381 sayfa frmsinsi.net için yazılmıştır.