Öğretmen Ali Rıza Ayar - Hayatı - Özgeçmişi - Trabzon
 

Doğum Tarihi : 1928
Ölüm Tarihi : 27 OCAK 1987

1928 yılında Trabzon/Köprübaşı İlçesinin Fidanlı Köyünde dünyaya gelmiştir. Müftü İsmail İMAMOĞLU’nun oğludur.



1927 Trabzon Sürmene Büyük sel felaketinden sonrası 1928 yılından itibaren Maçka Anayurt köyüne gelip yerleşmişlerdir. İlköğrenimini Maçka Hamsi köyü ilkokulunda bitirdi. Bu günlerde okuma seferberliği vardı. Köye gelen maarifçiler o yıl ilkokulu başarıyla bitirenleri Köy Enstitülerine kayıt yapıyorlardı. Anayurt köyünden de Ali Rıza AYAR ve Hasan AYAR’ı Beşikdüzü Köy Enstitüsüne kayıt yaptılar.

Beşikdüzü Köy Enstitüsünü 1948 yılında başarı ile bitirerek ÖĞRETMEN oldu. Yurdumuzun çeşitli yörelerinde öğretmenlik yaptı. Özellikle Maçka’nın Yukarı Hortokop ve Yazlık köylerinde yaptığı çalışmalarla dillere destan oldu. Halk arasında büyük itibar kazandı. Çok başarılı çalışmaları ile gerek Milli Eğitim camiasında gerekse halk nezdinde büyük ün kazandı. Yetiştirdiği yüzlerce öğrencisi yatılı okulların sınavlarını kazandı. İlçede ve hatta il çapında okulları kazanan öğrencilerle hep okulu birinci sırayı aldı. Yetiştirdiği öğrencilerde kendi gibi başarıdan başarıya koştu.

Köylerdeki öğretmenliğini bitirip Trabzon il merkezine tayın istedi. Yavuz Selim İlkokuluna öğretmen olarak atandı. Bu okuldaki öğretmenliğinden sonra ATATÜRK İlkokulu Müdürlüğüne ve daha sonrada Kurtuluş İlkokulu Müdürlüğüne geçti. Yıllarca öğretmen ve yönetici olarak çok sevdiği ülkesine ve milletine hizmetler sundu. Hem çok iyi bir öğretmen, hem de çok iyi bir yönetici olduğunu tebarüz ettirdi.



Halk nezdinde parmakla gösterilen bir öğretmen ve de insan olma payesine (Aşama, rütbe, derece) erişti. Yetiştirdiği öğrenciler çeşitli mesleklerde çalışarak VATANA VE MİLLETİNE hizmet sundu. Bu büyük insan ve öğretmen aynı zamanda da dokuz kız babası idi. Üç kızı sınıf öğretmeni, üç kızı branş öğretmeni, bir kızı hemşire bir kızı fizyoterapist, bir kızını da bankacı olarak yetiştirdi.

Yaşamı süresince başarılı ve örnek bir insan olarak hafızalarda yer edindi. Toplumun zihninde çok iyi intibalar bıraktı. Herkes tarafından yad edilen bir insan oldu.

1987 yılı Ocak ayının 27’sinde yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak ALLAH’IN RAHMETİNE KAVUŞTU. Bu kısa hayatında binlerce başarıya imza atan örnek insanlardan biri olma özelliği ile aramızdan ebediyete ayrılıp yaratanına döndü. Ama O hep aramızda yaşayacaktır.





İMAMOĞULLARI BİR KÜLTÜR ABİDESİNİ KAYBETTİ.

Ruhu şad olsun; Yeri ve mekânı Cennet olsun… AMİN


1927 Trabzon (Sürmene/Kastel): 3 ölü 1929 Trabzon (Of/Solaklı): 146 ölü 1929 Trabzon (Sürmene/Ormanseven): 3 ölü

Cevap : Ali Rıza Ayar
 

Canım babam,benim...Yattığın yer Cennet, Ruhun şad olsun...AMİN....

http://frmsinsi.net/attachment.php?a...1&d=1425999019

Cevap : Ali Rıza Ayar
 

Cevap : Ali Rıza Ayar
 

Cevap : Öğretmen Ali Rıza Ayar - Hayatı - Özgeçmişi - Trabzon
 

Bugün 27 ocak 2013.Sevgili babamı kaybedeli 26 yıl oldu.26 yıl babasız geçirdiğim mutsuz yıllarım...Seni çok özlüyorum babacığım...Sensizlik ne zor bir bilsen...her yılbaşı geldiği zaman seninle geçirdiğim son yılbaşını hatırlar yılbaşlarından nefret ederim...27 ocak sabahı saat 7 oldumu yüreğim daralır,o acı haberi yeni almış gibi mutsuz olurum...Hala bakışların gözümün önünden gitmez....seni sevdiğimi söylemek isteyip söyleyememiştim...Biliyorum ki beni görüyor ve duyuyorsun...Seni çok seviyor,çok özlüyorum babacığım. nurlar içinde yat,,,yerin cennet ,ruhun şad olsun....
Kızın....Şengül Ayar Velioğlu

Cevap : Öğretmen Ali Rıza Ayar - Hayatı - Özgeçmişi - Trabzon
 

http://frmsinsi.net/attachment.php?a...1&d=1427718674


Baban Giderse.... Başı Dumanlı Dağın Gider Atan Gider,sırtın gider İki Kapılı Bu Handa Menzile Erişen Yolun Gider. Baban Giderse.... Darda Yetişen Elin Gider Aklın Gider,canın gider Çoçuk Kalan Yanın Gider.. Baban Giderse.... Öpülecek Elin Gider Bayram Gider....

Cevap : Öğretmen Ali Rıza Ayar - Hayatı - Özgeçmişi - Trabzon
 

KÖYDE ÇAĞ DEĞİŞTİREN İNSAN

Sefer Aksoy,emekli öğretmen 1941’de Sürmene’de doğdu.Erzurum Yavuz Selim İlköğretmen Okulu mezunu ve Ali Rıza Ayar’ın öğrencilerindendir.Yunanistan ve Almanya’da öğretmenlik yaptı.Sefer Aksoy öğretmeni Ali Rıza AYAR hakkında ki düşünceleri;


Bir efsane diye başlamak istedim.Ama vazgeçtim.Çünkü o efsane değil,efsaneler üreten bir gerçekti; namı diğer Kumandan olan, Ali Rıza AYAR’dan söz etmeye çalışıyorum.Ama ondan söz etmenin ne kadar da zor olacağının bilincindeyim.
O yılllarda,deyimin tam karşılığı olarak “ Onu Allah bize gönderdi” diyebilirim.Zira Yukarıköy’ün ve köylüsünün kaderi onunladır ki,çok kısa zamanda ve hızla değişti.Onunla yeni bir çağ yakalandı.Okuma yazma bilen kadın sayısı sıfır iken,kısa sürede çift haneli sayılara ulaştı.O sayede anneler askerdeki ,gurbetteki erkeklerine,genç gelinler gurbetteki eşlerine mektup yazma imkanı yakaladılar.
Ayar,1951 yılında Yukarıköy’de öğretmenliğe başladıktan sonra sosyal yaşam hızla değişmeye başladı.Yedek subay askerlik için 1956’da köyden ayrıldığında,köyün ve ülkenin geleceğine ışık tutacak meşaleler birer birer yanmaya başlamıştı.O köyde öğretmenliğe başladıktan (1957’de) kısa bir süre sonar,Yukarıköyden öğretmen okullarında,hem de yatılı olarak okuyan öğretmen adaylarının sayısı bir düzineye ulaşmıştı.Üstelik onunla kazanılan bu hız bir görenek ve hatta gelenek haline dönüşmüştü.
Bu gün Yukarıköy’ün çok kaliteli ve çok sayıda okumuş yetişmiş insana sahip olmasının altında yatan temel gerçek onun çalışmalarıdır.Onun için yok yoktu.Yoklukları fırsata dönüştürmeyi bilen bir insandı.Kısa bir uykunun dışında, denilebilir ki, iyi bir planlama yaparak bütün zamanını eğitim öğretim için kullanıyordu. Onun bu başarı çalışmaları çevrede örnek gösteriliyor,her yerde söyleniyordu.O köylerin adeta yıldız öğretmeni olmuştu.




YORULMAYAN BIKMAYAN ÖĞRETMEN


Yüz rakamını çoktan aşmış öğrenci sayısını tek başına ama bıkmadan,usanmadan bize göre yorulmadan öğretmenlik yapabiliyordu.Hatta,akıllı bir dindardı.O meziyeti ile de bilinçli ve inançlı bir kuşağın dini ihtiyaçları da düşünüp gerekeni yapıyordu.Bu konu ile de bağlantılı olarak,sonraki yıllarda sendikal etkinlikle bağlı olduğu arkadaşları, “ Sosyalizmi ve dini bu denli bir arada taşıyabilen tek örnektir” dediklerini bizzat duymuşumdur.Onun için zaman ve yer kavramı çok önemli olmadan,iyi olan her şeyi bulup üretip herkesle paylaşabiliyordu.Birçok yokluğa rağmen,örneğin iletişim ve haberleşmenin çok sınırlı olduğu ,patikadan başka yol bulunmadığı bir zamandı.Buna rağmen üç köyden ona öğrenci gelirdi.Bütün öğrencilerini okul yollarında,hatta evlerinin içine kadar izler ve denetlerdi.
Hasta hastalandığını görmedim, belki de hissettirmezdi çünkü yapacak çok işi olduğunu biliyordu.Ağzından hiçbir kötü söz işitmedim.Aşağılayıcı değil,hep teşvik ediciydi.Bizi öğretmen okulu öğrencisi iken de öğretmenliğimiz süresince de sürekli izlerdi.Ondan sürekli yararlandık. Zamanla anladım ki,bizim çeşitliliğimizden yararlanmayı da bilirdi.
Yıllar sonra ben Yunanistan’da ( Dümülicine) öğretmen iken,yaz tatilinde,bir kız öğrencimden mektup aldığım gün Maçka’da beraberdik.Bana gelen mektubu ona okumak durumunda kaldım.Mektubu,öğrencinin kullandığı dili çok sevdi.Mektubun bir örneğini Trabzon’a öğrencilerine taşıdığını biliyorum.
Adam gibi adam,dopdolu bir insandı.Nato aracılığı ile 1950 yıllarında Trabzon’u ziyaret eden bir İngiliz donanmasının personeli Taksim Parkı’nı gezerlerken bir şekilde,o ,yaptıkları nice haksızlıkları homurdanmış olmalı ki, yanına yaklaşan bir sivil polis,yaptıklarının doğru olmadığı konusunda uyarıda bulunmak istemiş.Ona İngilizlerin yaptıklarından bir bölüm özetleyince,sivil polis,öğretmen karşısında ceketini ilikleyip “Size saygı duyuyorum,” demiş uzaklaşmış.Herkese saygılıydı ama hiç kimseye eğilmezdi.Kız çocukların geleceğin annesi olacağı gerçeğinde hareketle,onların eğitimine ayrı bir önem verirdi.Eşimde,sınıf arkadaşım olarak öğrencisiydi.Kızlar her vesile ile evine daha çok girip çıktıklarını biliriz.Evde de eşine ve kendi kızlarına hoş görülü ve saygılı idi.Herkesin kişiliğini bulmasında onun önemli katkısı vardır.Evinin bir yurt gibi,bir özel dershane gibi olduğunu çok duyardım.Bunu bana en güzel anlatan merhum meşlektaşım Lokman Uzunlar’ı da bir vesile ile rahmetle anıyorum.Bu yaptıklarının karşılığında hiç kimseden hiçbir maddi talebi olduğunu duymadık.
Onun verdiği hızla biz,1957’de Yavuz Selim Öğretmen Okulu’nu,bizim okuldan altı kişi ile birlikte kazandık.Bu o zaman için çevrede çok önemli bir başarıydı.Zaten kazanamasaydık başka gidebileceğimiz bir okul, başka çalabileceğimiz bir kapımız olmayacaktı.Ben şahsen,bütün eğitim seviyemi ve yaşam felsefemi onun Ayar’ıyla tamamladım.Meslek hayatımı,uzun öğretmenlik dönemimi hep onun verdiği hızla ve anlayışla yapmaya çalıştım.Hep O’nu örnek aldım.O’nun hızına ve doruğa ulaşmış başarısına yakın durabilmişsek ne mutlu bize… Kendisi o hızla yaşama ve tempolu çalışmaya fazla dayanamazdı.Çok genç yaşta aramızdan ayrıldı.Yazının başlığında kullandığı sözcüğü burada kullanabilirim; O çevrede efsane bir öğretmendi.